ارزيابي شاخص رفاه پايدار (SWI) براي ايران و بررسي اثرات آستانه‌اي عوامل مؤثر بر آن با استفاده از الگوي رگرسيون انتقال ملايم

در اين تحقيق، يك شاخص تركيبي جديد، به‌نام SWI (Sustainable Welfare Index) براي ارزيابي »رفاه پايدار « پيشنهاد شده است. اين شاخص، متشكل از متغيرهاي اجتماعي، اقتصادي و زيست‌محيطيِ جريان و قابل ارزشگذاري به پول بوده و از امكان مقايسۀ مستقيم با شاخص توليد ناخالص داخلي (GDP) برخوردار است. با وجود فقر داده‌هاي آماري، سعي شده تا از طريق برآورد شاخص ياد شده، ارزيابي نسبي از رفاه پايدار در اقتصاد ايران (طي سال‌هاي 1383 تا 1397) صورت پذيرد. همچنين با بررسي مقايسه‌ايِ نتايجِ حاصل از برآورد اين شاخص با مقاديرGDP، نشان داده شده كه دو شاخص، از يك روند تقريباً مشابه در دورۀ تحقيق تبعيت كرده و از همبستگي بالايي برخوردارند. افزون بر اين، باوجود فراهم بودن رشد اقتصادي در طول دوره، جامعه از سطح رفاه پايدار پايين‌تري برخوردار بوده‌ است. در اين تحقيق، اثر آستانه‌اي سه زيرشاخص SWI بر شاخص كل نيز با استفاده از مدل رگرسيون انتقال ملايم (STR) مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت كه بر اين اساس تأييد شد؛ زيرشاخص »هزينه‌هاي اجتماعي « از طريق تغييرات »زيان‌هاي رفاهي ناشي از نابرابري توزيع درآمد «، داراي اثر آستانه‌اي بر SWI است.