بررسي اثرات غيرخطي نابرابري توزيع درآمد بر فرار مغزها در كشورهاي درحال توسعه

نابرابري درآمدي و تلاش در راستاي كاهش آن، يكي از مهم ترين دغدغه هاي جوامع در دنياي كنوني محسوب مي شود؛ كشورها از يك سو، به دنبال منابعي درآمدزا و از سوي ديگر، در تلاش جهت كاهش نابرابري هاي درآمدي هستند. از طرفي، مهاجرت به دليل توزيع نابرابر درآمد و روند تأثير مهاجرت بر خلاف سياست هاي جوامع، دستيابي به رشد اقتصادي مطلوب را با مشكل مواجه مي كند. بنابراين، با توجه به اهميت پيامدهاي ناشي از مهاجرت، هدف اصلي اين مقاله، بررسي اثرات غيرخطي نابرابري درآمد بر فرار مغزها در كشورهاي درحال توسعه است. براساس يافته هاي مطالعه و نتايجي كه برآورد مدل نشان مي دهد، نابرابري توزيع درآمد، تأثيري آستانه اي بر فرار مغزها در كشورهاي در حال توسعه داشته است. تا زماني كه نابرابري در سطوحِ كمتر از 0.46 باشد، اين متغير، تأثيري منفي و معني دار بر فرار مغزها داشته، اما پس از عبور از حد آستانه 0.46 و قرار گرفتن در رژيم نابرابري بالا، تشديد نابرابري، موجب تشديد فرار مغزها شده است. به عبارت ديگر، جامعه حدي از نابرابري را تحمل مي كند اما شدت گرفتن نابرابري از حد قابل تحمل جامعه، موجب مي شود كه نخبگان به دنبال زندگي بهتر و متناسب با توانمندي هاي خود به كشورهاي توسعه يافته كه برابري بيشتري دارند، مهاجرت نمايند.