پديد آورندگان :
زارع، امنه دانشگاه يزد - دانشكده اقتصاد، مديريت و حسابداري، ايران , حاج اميني، مهدي دانشگاه يزد - دانشكده اقتصاد، مديريت و حسابداري، ايران , فيض پور، محمد علي دانشگاه يزد - دانشكده اقتصاد، مديريت و حسابداري، ايران
كليدواژه :
بحران آب , تقاضاي آب , صنعت , تجزيه ميانگين لگاريتمي ديويژيا
چكيده فارسي :
همگام با تلاش كشورها براي دستيابي به درآمد سرانه بالاتر و توسعه اقتصادي، مصرف آب در بخش‌هاي كشاورزي، صنعت و خانگي افزايش مي‌يابد. باتوجه‌به محدوديت جدي در عرضه منابع آب، بررسي عوامل افزايش‌دهنده تقاضاي آب اهميت مي‌يابد. در همين راستا، پژوهش حاضر نقش سه عامل توليد، ساختار و بهره‌وري را در تغييرات تقاضاي آب بخش صنعت ايران (در سطح كدهاي دورقمي ISIC) با استفاده از روش شاخص ميانگين لگاريتمي ديويژيا (LMDI) بررسي كرده است. تجزيه تقاضا براي دوره‌هاي 1375-1380، 1380-1386، 1386-1390 و 1390-1396 نشان داد عامل توليد صنعتي بيشترين سهم را در افزايش تقاضاي آب طي اين دوره‌ها داشته و سهم آن از 43 درصد به 80 درصد افزايش يافته است. در مقابل، سهم بهره‌وري در كاهش تقاضاي آب از 45 درصد به 7 درصد كاهش پيدا كرده و اثر آن نيز معكوس شده است (يعني كاهش بهره‌وري آب مصرفي و افزايش تقاضاي آب). تغيير ساختار صنعت نيز سهم تاحدودي ثابت و در حدود 10 درصد به خود اختصاص داده است. در نتيجه، افزايش توليد صنعت، نيروي محركه اصلي تقاضايِ روزافزون بخش صنعت براي آب در ايران بوده؛ و بهبود بهره‌وري و اصلاح ساختار صنايع (به نفع صنايع كم‌آب‌خواه) نتوانسته‌اند آن را خنثي كنند و حتي سهم آنها در دوره‌هاي اخير كاهش يافته است. بنابراين نتيجه استراتژي خودكفايي در حوزه صنعت حداقل از ديد مسئله آب، پايدار نبوده و ادامه مسير فعلي به تشديد بحران آبي و حتي انتخاب ميان دوگزينه بقاي صنعت يا كاهش تنش‌هاي آب منجر خواهد شد.
چكيده لاتين :
As countries seek higher per capita incomes and economic development, hence water consumption in the agricultural, industrial and domestic sectors is increasing. Due to the water crises, it is important to study the factors that increase water demand. In this regard, the present paper employs the Logarithmic Mean Divisia Index (LMDI) method to analyze the factors affecting changes in the water demand of Iran’s industries. According to this method, changes in water demand (at a two-digit ISIC level) are divided into three factors economic growth, technical coefficient (inverse productivity), and structure of the industry. In the following, demand decomposition with the variable base year (1997-2001, 2001-2007, 2007-2011, 2011-2017) showed that industrial production has the largest share in increasing water demand and its share has increased from 43% to 80%. On the other hand, the share of water productivity has decreased from 45% to 7%, and the effect is reversed. Changing the structure of the industry also has a somewhat constant share of around 10%. In general, it can be concluded that the increase in industrial production has been the main driving force of the water demand in the industrial sector in Iran. While improving productivity and increasing the share of lower water-intensive industries have not been able to neutralize it, and even their impact has diminished in recent decades. Therefore, a self-sufficient strategy has not been sustainable in terms of water. The current path will lead to an escalation of the water crisis and even a choice between the survival of the industry or the reduction of water stress.
