موضوع تهي و شكل استانداردسازي (تطابق ناكافي در تعيين پسوند ضمير جزئي)

Empty Subject Phenomenon and Parametrization Problem

بسياري از محققين مولد كه در چارچوب دستور زبان كار مي‌كنند، پديده موضوع تهي را بررسي كرده‌اند. بنابراين، رويكردهاي زيادي وجود دارد كه در شناسايي ضمير جزئي (pro)، و توجيه آن در زبان‌هاي انساني متفاوت است. اين مقاله اين رويكردها را مورد بحث قرار مي‌دهد و ماهيت چندوجهي موضوعات تهي را برجسته مي‌كند. به طور خاص، نشان مي‌دهد كه فرمول اصلي پارامتر pro-drop، كه بر اساس توافق كامل است، به اندازه كافي براي توضيح تفاوت در بين زبان‌ها مناسب نيست، به ويژه در چارچوب نظريۀ رُخ‌نمود كه تطابق را داراي ويژگي‌هاي غيرقابل تفسير مي‌داند. در اين چارچوب نظري، استنباط مي‌كنيم كه عربي ضمير جزئي را حذف مي‌كند و بر خلاف آنچه در برخي متون توليدي گزارش شده‌است، پسوندهاي واقعي، صفت‌هاي يكسان هستند. حالت اسمي نيز به عنوان توجيه اصلي ضمير جزئي در نظر گرفته مي‌شود، در حالي كه فرآيند شناسايي ويژگي‌ها از طريق رابطه پيوند مشخص مي‌شود. علاوه بر اين، فرض مي‌شود كه ضمير جزئي در عربي با ويژگي‌هاي غير مشخص وارد اشتقاق مي‌شود. بنابراين در تعيين صفت بر اساس رابطه پيوند دادن اين ضمير به جايگاه مصدر در ساختار يا به يك مفسر در گفتمان است. در ارزيابي تركيب مرزي همان صفات است.

Many researchers working within the framework of Generative Grammar have investigated the null-subject phenomenon. Therefore, there are many approaches, which differ in the identification of the little pronoun (pro), and its licensing across human languages. This paper discusses these approaches and highlights the multifaceted nature of null subjects. More specifically, it shows that the original formulation of pro-drop parameter, which is based on rich agreement, does not adequately capture the behavior of pro across languages especially in a theory where Agreement features are uninterpretable. Within this theoretical framework, an attempt will be made to demonstrate that Arabic is a pro-drop type and that the verbal suffixes are agreement markers in contrast to what is common in some generative literature. The nominative case will also be considered as the basic licenser of the little pronoun, while the features identification process is specified through binding relation. Additionally, it is assumed that pro in Arabic is inserted into the derivation with non-specified ɸ-features. Therefore, it involves the presence of a topic in the structure or an antecedent in the discourse to identify its features. This specification of pro features facilitates the valuation of T features in the same way as the valuation process of T features in DP.