واكاوي تجارب معلمان دوره ابتدايي از آموزش مجازي در زمان شيوع ويروس كرونا: مطالعه پديدار شناسي

Elements of Practice-based Curriculum Model in Higher Education (Case study of Educational Sciences)

پژوهش حاضر در چارچوب رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي، با هدف واكاوي تجارب معلمان دوره‌ي ابتدايي از آموزش مجازي در زمان شيوع ويروس كرونا انجام‌گرفت. ميدان پژوهش، معلمان ابتدايي شهرستان تهران مي‌باشند كه تعداد10نفر با نمونه گيري هدفمند به روش گلوله برفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. با هر يك از معلمان به طور ميانگين 50 دقيقه مصاحبه شد. در تحليل داده‌ها از راهبرد هفت مرحله‌اي كلايزي استفاده‌شد. يافته‌هاي اين پژوهش كه برگرفته از اظهارات معلمان مي باشد در 5 مقوله اصلي شامل بعدآموزشي، بعد فرهنگي، بعد اجتماعي، بعد اقتصادي و بعد فني طبقه‌بندي شدند. مهم‌ترين مضامين موجود در بعد آموزشي شامل: تداوم تحصيل، فرصت بازبيني آموزش‌ها براي دانش‌آموزان، پايين بودن سطح سواد اوليا، كاهش انگيزه دانش آموزان و زمان‌بر بودن آموزش مجازي مي باشند.

The present study was conducted within the framework of qualitative approach and phenomenological method, with the aim of analyzing the experiences of elementary school teachers of virtual education during the outbreak of coronavirus. The research field is the elementary teachers of Tehran, where 10 people were selected by snowball sampling by purposive sampling. The data collection tool was a semi-structured interview. Each teacher was interviewed for an average of 50 minutes. The sevenstep strategy was used in data analysis. The findings of this study, which are taken from the statements of teachers, were classified into 5 main categories, including educational dimension, cultural dimension, social dimension, economic dimension and technical dimension. The most important topics in the educational dimension include: continuing education, the opportunity to review education for students, low level of parental literacy, reducing student motivation and timeconsuming virtual education.