تاثير دين‌داري بر كيفيت زندگي با ميانجيگري متغير مشاركت و اعتماد اجتماعي (مورد مطالعه منطقۀ پرديسان قم )

The effect religiosity on quality of life through the mediation of the variable of participation and social trust (Case study of Pardisan region of Qom in 2016-2017)

كيفيت زندگي و ضرورت پرداخت به آن يكي از موضوعات اساسي است كه چگونگي زيست اجتماعي را مورد بررسي قرار مي‌دهد. عوامل مختلفي هستند كه بر كيفيت زندگي اثرگذارند در اين بين، دين‌داري يكي از منابع اثرگذار در كيفيت زندگي تلقي مي‌شود كه از طريق ميانجي‌گرهاي اعتماد و مشاركت اجتماعي مي‌تواند تاثيرات متفاوتي در كيفيت زندگي داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير دين‌داري روي كيفيت زندگي شهروندان منطقه پرديسان قم از طريق ميانجي‌گرهاي اعتماد و مشاركت اجتماعي است. اين پژوهش به روش پيمايشي و با ابزار پرسش‌نامه انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليۀ افراد پرديسان قم به تعداد 200000 نفر بوده است. روش نمونه‌گيري اين پژوهش به شيوة خوشه‌اي چند مرحله‌اي در بين 384 نفر از شهروندان پرديسان قم انجام گرفته و داده‌هاي پرسش‌نامه‌ها در نرم‌افزار آماري 24SPSS و 24 AMOS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج بررسي مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد تاثير دين‌داري بر كيفيت زندگي 0/08، تاثير دينداري بر مشاركت اجتماعي برابر 0/47، روي اعتماد اجتماعي برابر 0/18، مشاركت اجتماعي روي كيفيت زندگي برابر 0/29، اعتماد اجتماعي روي كيفيت زندگي برابر 0/55، تاثير دين‌داري از طريق ميانجي‌گر مشاركت اجتماعي روي كيفيت زندگي برابر 0/14، و از طريق اعتماد اجتماعي برابر 0/099 ارزيابي شد. بنابراين فرضيه‌هاي تحقيق به غير از تاثير مستقيم دين‌داري روي كيفيت زندگي تاييد شده است.

Quality life and the need to pay attention to it, one of the main issues is how to study biosociality. The impact of various economic factors, the quality of social and cultural relations have been able to affect the quality of life, in the meantime, religiosity is considered as one of the influential sources in the quality of life. The aim of current study was to investigate the effect of religiosity on the quality of life of citizens of Pardisan region of Qom through mediators of trust and social participation. This research was conducted by using survey method and questionnaire. The statistical population of this study included all urban households of Pardisan Qom with 200,000 people. The sampling method was performed in a multi-stage cluster method among 384 urban households and the data of the questionnaires were analyzed in SPSS24 and AMOS24 statistical softwares. The results of structural equation modeling showed the effect of religiosity on social participation equal to 0.47, on social trust equal to 0.18, social participation on quality of life equal to 0.29, social trust on quality of life equal to 0.55, the effect of religiosity through mediation, if social participation on quality of life is estimated at 0.14, and through social trust at 0.099. Therefore, research hypotheses except for the direct impact of religiosity on quality of life have been confirmed.