چالش‌ها و موانع اجراي مدل آموزشي پرسپتورشيپ در عرصه آموزش باليني پرستاري

Challenges of Implementing the Preceptorship Model in Clinical Nursing Education from the perspective of Faculty Members, Instructors, and Nursing Students at Shahid Beheshti University of Medical Sciences

مقدمه: مدل آموزشي پرسپتورشيپ يكي از شناخته‌شده‌ترين راهبردهاي آموزش باليني پرستاري است كه باعث انتقال تجربه از پرستاران با‌تجربه به دانشجويان پرستاري و پرستاران تازه‌كار مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف شناسايي چالش‌ها و موانع اجراي اين مدل آموزشي در عرصه آموزش باليني از ديدگاه اعضاي هيأت‌علمي، مربيان و دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي بود. روش‌ها: پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و با بهره‌گيري از روش تحليل محتوا اجرا شد. به منظور گردآوري داده‌ها از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته استفاده شد. مصاحبه‌شوندگان از طريق نمونه‌گيري هدف‌مند از ميان اعضاي هيأت‌علمي، مربيان و دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انتخاب شدند. هم­زمان با انجام مصاحبه‌ها، تجزيه و تحليل داده‌ها بر اساس روش لاندمن و گرانهام انجام شد. در مجموع 15 مصاحبه انجام شد و مورد تحليل قرار گرفت. نتايج: بر اساس يافته‌هاي پژوهش موانع احتمالي در مسير اجراي مؤثر اين مدل آموزشي عبارت بودند از كمبود نيروي پرستاري، كمبود نيروي پرستار ماهر به عنوان پرسپتور، نبود تعامل كافي ميان نظام آموزشي و درماني، نبود حمايت لازم از طرف مديران اجرايي بيمارستان‌ها و رابطه ضعيف پزشكان و پرستاران. در پژوهش حاضر 18 راهبرد اصلي به منظور اجراي موفق مدل پرسپتورشيپ ارائه شد كه مهم‌ترين آنها تخصيص مشوق‌هاي مادي و معنوي جهت انگيزه بخشيدن به پرسپتورها، تعامل ميان دانشكده پرستاري و بيمارستان‌ها در آموزش دانشجويان پرستاري، جلب مشاركت مديران و مسؤولان بيمارستان‌ها در اجراي مدل پرسپتورشيپ، همكاري مربيان و اعضاي هيأت‌علمي باليني پرستاري با پرسپتورها در فرايند آموزش و ارزيابي باليني دانشجويان، انتخاب مشاركتي پرسپتورها و آموزش مداوم آنها در طول فرايند بود. نتيجه‌گيري: براساس نتايج پژوهش مي‌توان مدل پرسپتورشيپ را به صورت فرايندي تعاملي ميان دانشكده پرستاري و بيمارستان‌ها تصور كرد كه در آن دانشجويان پرستاري، پرسپتورها، مربيان پرستاري، اعضاي هيأت‌علمي باليني، مديران بيمارستان‌ها و ديگر كاركنان سلامت مشاركت دارند.

Introduction: The preceptorship model is one of the well-known clinical nursing education strategies that transfer experiences from experienced nurses to nursing students and novice nurses. This study endeavored to identify the challenges of implementing this model in clinical nursing education from the perspective of faculty members, instructors, and nursing students of Shahid Beheshti University of Medical Sciences. Methods: The study was conducted with a qualitative approach by the content analysis method. Semi-structured interviews were employed to collect data. Interviewees were selected through purposive sampling from faculty members, instructors, and nursing students of Shahid Beheshti University of Medical Sciences. Parallel with the interviews, content analysis was performed according to Landman and Grenham's methods. Results: A total of 15 interviews were conducted and analyzed. According to the findings, possible barriers during the effective implementation of this model were: lack of nursing staff, lack of skilled nurses as preceptors, lack of sufficient interaction between educational and clinical system, lack of necessary support from hospital executives, and poor relationship between physicians and nurses. In this study, 18 major strategies for the successful implementation of the preceptorship model were presented. The importance of them were allocating material and spiritual incentives to motivate the preceptors; interaction between the nursing school and hospitals in training nursing students, involving hospital managers and officials in implementing the model; the collaboration of nursing instructors and faculty members with preceptors in the process of education and clinical evaluation of students; participatory selection of preceptors and their continuous training during the process. Conclusion: The findings revealed that the preceptorship model could be an interactive process between the nursing schools and hospitals. The nursing students, preceptors, nursing instructors, clinical faculty members, hospital managers, and other health workers took part in this process.