مشاركت در برنامه‌هاي يادگيري الكترونيكي: بررسي آمادگي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

E-learning in Medical Sciences: A survey of Students' Views on e-learning

مقدمه: با رشد فناوري اطلاعات و ارتباطات، رويكرد جديدي در يادگيري به نام "يادگيري الكترونيك" به وجود آمده است. اجراي يادگيري الكترونيكي در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان به عنوان يكي از اهداف عيني برنامه استراتژيك معاونت آموزشي مستلزم انجام مطالعات گسترده جهت حضور فعال و آمادگي فراگيران در محيط يادگيري الكترونيكي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي آمادگي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در رابطه با يادگيري الكترونيكي انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1397 به وسيله فرمول كوكران از ميان 6079 نفر دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان 412 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. گرداوري داده‌ها به وسيله پرسشنامه محقق‌ساخته پس از تأييد روايي و پايايي انجام شد. تحليل داده‌ها به وسيله آمار توصيفي و استنباطي (همبستگي پيرسون) انجام شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد در بين مقاطع مختلف، اكثر عوامل يادگيري الكترونيكي داراي تفاوت معناداري بودند (05/0>p). از منظر دانشجويان از ميان 8 عامل مورد بررسي، عامل تجربيات مشاركت در يادگيري الكترونيكي 86/12±85/79 (ميانگين از100) مهم‌ترين عامل تعيين كننده يادگيري الكترونيكي بود و عامل مديريت زمان 61/14±39/59 (ميانگين از 100) كم اهميت‌ترين عامل بود. عواملي همچون مهارت‌هاي فن‌آوري اطلاعات و ارتباطات با توانمندي در يادگيري (0/62=r)، عادات يادگيري با توانمندي در يادگيري (0/65=r)، انگيزه با سودمندي يادگيري الكترونيكي (0/66=r) بالاترين همبستگي مثبت را داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، تصميم گيرندگان در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان مي‌توانند براي عواملي هم چون مديريت زمان و انگيزه براي يادگيري الكترونيكي كه در سطح پاييني قرار دارد، قبل از پياده‌سازي دروس به شكل الكترونيك سرمايه‌گذاري كنند و ابتدا اين موانع را حل و فصل نمايند و سپس يادگيري الكترونيكي اجرا شود.

Introduction: Parallel with the development of information and communication technology, a new approach to learning has emerged, namely. Administering e-learning at Isfahan University of Medical Sciences as one of the objectives of the strategic plan of the educational assistantship requires extensive study for the presence of students in the e-learning contexts. This study endeavored to examine the readiness of students at Isfahan University of Medical Sciences in relation to e-learning. Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted in the academic year 2018; 412 students were selected from the 6079 students of Isfahan University of Medical Sciences using Cochran formula. Data was gathered through a researcher-made questionnaire as available sampling. The validity of the questionnaire was confirmed by the professors of the Department of Health Information Management and Technology. The reliability of the questionnaire was computed through Cronbach's alpha coefficient r= 0.93. To analyze the data, descriptive and inferential statistics (Pearson correlation) were used. Results: Results revealed that most of the e-learning factors had significant differences among the different levels (P≤0.05). Students' experiences of participation in e-learning were important factor; however, time management was the least important factor. Information and communication technology skills factors had the highest positive correlation with learning ability (r=0.623), learning habits with learning ability (r=0.654), and motivation with e-learning usefulness (r=0.660). Conclusion: This study can be used as a guideline for Isfahan University of Medical Sciences to invest in time management and incentives for low-level e-learning before implementing the courses electronically and to address the barriers and administer e-learning.