معماري سبز، با تاكيد بر توسعه پايدار شهري

No title

معماري پايدار- كه در واقع زيرمجموعه طراحي پايدار است- را شايد بتوان يكي از جريان هاي مهم معاصر به حساب آورد كه عكس العملي منطقي در برابر مسايل و مشكلات عصر صنعت به شمار مي رود. بنابراين، ضرورت ايجاد و توسعه هر چه بيشتر مقوله پايداري در معماري به خوبي قابل مشاهده است. معماري سبز به ساختمان هايي اطلاق مي شود كه در آن از مصالح سبز و تكنولوژي هاي سبز( مواد و مصالح قابل بازگشت به چرخه طبيعي) استفاده مي شود. و اثرات منفي آن را بر روي محيط اطرافش كم مي كند. هدف از اين نوع معماري همسو شدن با محيط زيست است. با توجه به كمبود جا و رشد جمعيت كه از تهديد هاي جدي بر محيط زيست است، بتوانيم بين رشد جمعيت و فضاي مورد نياز توازن ايجاد كنيم، معماري سبز را پيشنهاد كرده ايم. توسعه پايدار، توسعه اي است كه نيازهاي اكنون را به گونه اي برآورده نمايد كه توان نسل هاي بعدي را جهت تامين نياز، كاهش ندهد. با توجه به مطالب مطروحه، اين مقاله به تعريف معماري پايدار و بيان ويژگي هاي آن شامل مشخصات فرهنگي، اجتماعي، اكولوژيكي و اقتصادي مي پردازد و با مطرح كردن اثرات توسعه پايدار بر معماري و نمود كالبدي بخشيدن به شاخصه هاي توسعه پايدار در معماري گامي در جهت پايداري برداشته شود. براي رسيدن به اين هدف به اطلاعاتي در رابطه با توسعه پايدار و راهكارهاي آن در معماري نياز داريم. اين تحقيق در نهايت ويژگي هاي معماري پايدار را شامل1- ايجاد فضاي مشترك چند عملكردي 2- آموزش مردم براي حفظ و نگهداري محيط زيست از طريق دادن خدمات و فضاي مناسب 3- بكارگيري سازه هاي نوين مطابق اصول توسعه پايدار 4-استفاده از مصالح بوم آورد 5- انعطاف پذيري 6- استفاده از انرژي هاي نو و تجديد پذير و... بيان مي كند.

No abstract