تدوين الگوي شايستگي كنشگران حوزه آموزش و توسعه منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي

فاقد عنوان لاتين

هدف اين پژوهش، شناسايي شايستگي‌هاي مورد نياز كارشناسان آموزش سازمان‌هاي دولتي در ايران است. به اين منظور ابتدا مدل‌هاي شايستگي تدوين شده در سطح دنيا شناسايي شده و مولفه‌هاي مشترك آن‌ها استخراج شدند. سپس از طريق بكارگيري روش دلفي و مصاحبه با متخصصان دانشگاهي و مسئولان آموزش سازمان‌هاي دولتي(نمونه‌گيري هدفمند ملاك‌محور) فهرستي از شايستگي‌ها با توجه به ماموريت ادارات آموزش در اين سازمان‌ها استخراج شدند. جهت اعتباربخشي شايستگي‌ها مدل تدوين شده سه نوبت در اختيار خبرگان مربوطه قرار گرفت تا نهايتا توافق لازم در مورد فهرست نهايي به دست آمد. بر طبق نتايج اين تحقيق، شايستگي‌هاي كاركنان آموزش را مي‌توان به دو دسته شايستگي‌هاي پايه(ارتباط موثر، شناخت صنعت، سواد فن‌آوري، كلان‌نگري) و شايستگي‌هاي تخصصي(تحليل نيازهاي آموزشي، طراحي آموزشي، روانشناسي يادگيري، راهبردهاي آموزش و توسعه، سنجش يادگيري و عملكرد، تكنولوژي آموزشي، استانداردهاي آموزش و توسعه) تقسيم نمود.

This study aims at identifying the necessary competencies for training advisors of Iranian state-run enterprises. Hence, international competency models were initially surveyed to agree over a list of common competencies. Then, related academics and training officials were interviewed through Delphi method to reach a unanimous consensus based on the requirements of state-run companies (purposeful criterion sampling). To establish credibility of the findings, the model was submitted to the related experts three times to reach consensus on the final model. Based on the findings, training competencies for state-run enterprises may be categorized into foundational (effective communication, industry knowledge, technology industry, seeing the big picture) and technical (training needs analysis, instructional design, psychology of learning, training and development strategies, learning and performance assessment, learning technologies, training and development standards).