تعيين ارتباط ميان عناصر مدل مهندسي سيستم‌ها براي ايمني بيمار با خستگي شغلي در پرستاران

Determine the Relationship between System Engineering Initiatives for Patient Safety Models Elements with Occupational Fatigue among Nurses

مقدمه: خستگي شغلي به‌عنوان يكي از عوامل زيان‌بار در بسياري از محيط‌هاي كاري ازجمله مراكز بهداشتي درماني است كه مي‌تواند اثرات نامطلوب بر سلامت و ايمني كاركنان داشته باشد. اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط ميان خستگي شغلي با عناصر مدل مهندسي سيستم‌ها براي ايمني بيمار در پرستاران طراحي و اجرا گرديد. روش كار: اين مطالعه يك پژوهش توصيفي همبستگي است كه با مشاركت 457 نفر از پرستاران بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 1397 انجام گرفت. ابعاد خستگي به‌وسيله پرسشنامه چندبعدي خستگي (MFI) و عناصر مدل مهندسي سيستم‌ها براي ايمني بيمار به‌وسيله پرسشنامه مورد ارزيابي قرار گرفت. روايي اين ابزار با روش لاوشه و محاسبه CVR و CVI به‌وسيله نظر خبرگان و پايايي ابزار به‌وسيله آزمون همساني دروني و آزمون آلفاي كرونباخ انجام و تحليل عاملي تائيد نشان داد كه تمامي شاخص‌هاي ابزار قابل‌قبول است. كليه تجزيه‌وتحليل‌ها به‌وسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت. يافته ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد بالاترين نمره خستگي مربوط به بعد خستگي عمومي با ميانگين 12/86 و انحراف معيار 3/23 و كمترين نمره مربوط به بعد كاهش انگيزه با ميانگين 9/11 و انحراف معيار 3/66 است. در اين پژوهش ميان ويژگي‌هاي جمعيت شناختي با ابعاد خستگي رابطه معناداري مشاهده نشد ولي ميان ابعاد خستگي با عنصر سازمان، وظيفه، تكنولوژي و ابزار و محيط فيزيكي رابطه معناداري مشاهده گرديد (0/05>p). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد، خستگي در پرستاران در سطح متوسط است و عوامل سيستم كاري بيش از عوامل جمعيت شناختي در بروز خستگي نقش دارد؛ بنابراين برنامه‌ريزي در جهت بهبود سيستم كاري مي‌تواند به كاهش خستگي در پرستاران كمك كند.

Introduction: Occupational fatigue is one of the harmful factors in many work environments, including health centers, which can have adverse effects on the health and safety of staff. This study was designed and conducted to determine the relationship between occupational fatigue and elements of the systems engineering model for patient safety in nurses. Material and Methods: This descriptive correlational study was conducted with the participation of 457 nurses of Shahid Beheshti University of Medical Sciences in 2018. Dimensions of fatigue were assessed by a Multidimensional Fatigue Inventory (MFI) and Systems Engineering Initiative for Patient Safety (SEIPS) model’s elements using the SEIPS model’s questionnaire. Validity was examined using the Lawshe method; calculating Content Validity Ratio (CVR) and Content Validity Index (CVI) was approved through the confirmation of experts. Reliability was assessed using the intraclass correlation coefficient (ICC) and Cronbach’s alpha. Data analysis was performed using SPSS version 21 Results: The findings of this study indicated that the highest score of fatigue was related to the general fatigue dimension with an average of 12.86 and SD of 3.23, and the lowest score was related to the reduction of the motivation dimension with an average of 9.11 and SD of 3.66. In this study, no significant relationship was observed between demographic characteristics and fatigue dimensions, but a significant relationship was observed between the dimensions of fatigue with the element of organization, task, technology/tools, and physical environment. Conclusion: The results of this study showed that fatigue in nurses was moderate, and the factors of the work system play a greater role in the occurrence of fatigue than demographic factors. Therefore, planning to improve the work system can help reduce fatigue in nurses.