اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر حساسيت به طرد در افراد نابينا و كم‌بينا

Effectiveness of Group Schema Therapy on Rejection Sensitivity in Individuals with Blindness and Low Vision

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر حساسيت به طرد در افراد نابينا و كم‌بينا بود. روش: اين پژوهش يك مطالعه نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. به اين منظور جامعه آماري اين پژوهش، شامل تمام افراد نابينا و كم‌بيناي مؤسسه آموزشي نابينايان ابابصير شهر اصفهان بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس، 26 شركت‌كننده انتخاب شدند و به‌‌صورت تصادفي 13 نفر در گروه آزمايش و 13 نفر در گروه كنترل گمارده شدند. گروه آزمايش براساس قرارداد طرحواره درماني يانگ 10 جلسه (به‌صورت هفتگي) تحت آموزش قرار گرفتند، در‌حالي‌كه گروه كنترل هيچ‌گونه آموزشي را دريافت نكردند. داده‌ها به روش خودگزارش‌دهي (پرسشنامه حساسيت به طرد داوني و فلدمن) جمع‌آوري و با اســـتفاده از آزمون كوواريانس به‌وسيله نرم‌افزار SPSS-21 تجزيه‌ و تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها تفاوت معناداري ميان حساسيت به طرد در گروه آزمايش در زمان ورود به طرح، بلافاصله پس از درمان و يك ماه پس از درمان را نشان داد، اما در گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: يكي از درمان‌هاي مفيد و پربازده براي اختلال‌هاي مقاوم، مبهم و درازمدت كه ريشه در دوران كودكي دارند، «طرحواره درماني» ابداعي يانگ است و گروهي‌بودن فرايند درمان نيز از عوامل مهم اثربخشي اين الگوي درماني در پژوهش حاضر محسوب مي‌شد.

Objectives: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of group schema therapy on rejection sensitivity and its specific symptoms in individuals with blindness and low vision Methods: This study was a semi -experimental study with pre-test, post-test and follow-up with a control group. For this purpose, the statistical population of this study included all blind and visually impaired people of Ababsir Educational Institute for the Blind in Isfahan. 26 participants were selected by available sampling method; 13 people in the experimental group and 13 people in the control group were randomly assigned. The experimental group was trained on 10 sessions (weekly) according to schema therapy in Yang protocol, while control group did not receive any training. Data were collected by self-report method (Downey & Feldman Sensitivity to Rejection) and analyzed using covariance test by SPSS-21 software. Results: Results showed a significant difference between rejection sensitivity in the experimental group, when entering the study, immediately after treatment, and 1 month after treatment; but no significant difference was observed in the control group. Conclusions: One of the useful and effective treatments for refractory, ambiguous and long-term disorders that have their roots in childhood is Yang's scheme therapy and also, group therapy is one of the most important factors in the effectiveness of this treatment model in the present study.