تأثير تمرين‌هاي ادراكي حركتي بر كنش‌هاي حركتي كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي

The Effect of Perceptual Motor Training on motor praxis in children with developmental coordination disorder

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير يك دوره تمرين‌هاي ادراكي حركتي روي كنش‌هاي حركتي كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي (DCD) بود. روش: به اين منظور، تعداد 34 كودك مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي در دامنه سني 10 تا 12 سال به‌عنوان نمونه انتخاب و به دو گروه كنترل و آزمايشي تقسيم شدند (20 نفر در گروه كنترل و 14 نفر در گروه آزمايشي قرار گرفتند) و در آزمون‌هاي پژوهش حاضر شركت كردند. از پرسشنامه اختلال هماهنگي رشدي والدين 7 (DCDQ- 7) و آزمون تبحر حركتي برونينكس- اوزرتسكي براي تشخيص كودكان DCD استفاده شد. براي بررسي كنش‌هاي حركتي آزمودني‌ها از آزمون توليد حركات دويي، آزمون تصويرسازي كنشي و آزمون دانش استفاده از شيء استفاده شد. آزمودني‌هاي گروه آزمايشي به مدت هشت هفته در برنامه تمريني شركت كردند، اما گروه كنترل در طول اين مدت در هيچ برنامه ورزشي مدوني شركت نكردند. يافته‌ها: نتايج آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري (MANCOVA) نشان داد عملكرد آزمودني‌هاي گروه آزمايشي نسبت به گروه كنترل در آزمون توليد حركت‌هاي كنشي (در هر دو بخش حركت‌هاي انتقالي و حركت‌هاي غيرانتقالي) پس از دوره تمريني به طور معناداري بهبود يافته است (P<0/05)؛ در‌حالي‌كه تفاوت معناداري بين اجراي اين گروه در دو آزمون تصويرسازي كنشي و دانش استفاده از شيء در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون ديده نشد (P>0/05). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد يك دوره برنامه تمريني ادراكي- حركتي باعث بهبود اجرا و توليد اعمال كنشي در كودكان مبتلا به DCD مي‌شود در‌حالي‌كه تأثير معناداري روي برنامه‌ريزي اعمال كنشي اين كودكان ندارد.

Objective: The aim of this study was survey effect of perceptual motor training on motor praxis of children with developmental coordination disorder (DCD). Method: For this aim, 34 children (10 – 12 years old) selected as sample size and divided into two control and experimental group (20 people were in the control group and 14 people were in the experimental group) and participated in the current tests study. For recognize of DCD problem, Developmental Coordination Disorder Questionnaire- Edition 7 (DCDQ-7) and Bruininks– Oseretsky Test of motor Proficiency was performed. For investigating of motor praxis, the Dewey gesture production test, Praxis imagery questionnaire and knowledge of object use test was performed. The participants of experimental group participates in perceptual motor training for 8 weeks. Results: the results of MANCOVA test show that the performance of experimental group in relation to control group was improved significantly at gesture production test after perceptual motor training (P<0/05). On the other hands, in other tests (Praxis imagery test and knowledge of object use test) was no significant difference between pre and posttest in participants of experimental group (P> 0/05). Conclusion: These results of current study show that perceptual motor training have significant effect on gesture production and performance of motor praxis, but this training skills haven’t effect on motor planning and programing of praxis actions in DCD children.