عنوان مقاله :
بررسي مسأله اصالت وجود و اعتباريت ماهيت ازديدگاه ملاصدرا، علامه طباطبايي، امام خميني و شهيدمطهري
عنوان به زبان ديگر :
Analysis Of Originality Of Existence and Inferiority of Essence From Mulla Sadra, Allameh Tabataba’I, Imam Khomeini and Martyr Mutahhari
پديد آورندگان :
كاظمي، حسين حوزه علميه قم - مركز آموزش تخصصي فلسفه اسلامي - گروه فلسفه اسلامي،ايران
كليدواژه :
وجود , شهيدمطهري , ماهيت , امام خميني , اصيل , اعتباري , ملاصدرا , علامه طباطبايي
چكيده فارسي :
اين مقاله در تلاش است ضمن واكاوي و بررسي نظريات ملاصدرا، علامه طباطبايي، امام خميني و شهيد مطهري، در مورد مسأله اصالت وجود و ماهيت و تفاوت در نظريه‌ي اصالت وجود و ماهيت را بازشناسي كند. تعابير دوگانه‌اي از ماهيت در آثار ملاصدرا وجود دارد. اما به نظر مي‌رسد تعبيري كه در آن واقعيت، متشكل از وجود (به صورت اولاً و بالذات) و ماهيت (به صورت ثانياً و بالعرض) است، با ساختار فلسفي ملاصدرا سازگاري بيشتري دارد. اما در نظريات علامه طباطبايي، امام خميني و شهيد مطهري واقعيت همان وجود است و چنين نيست كه واقعيت از ماهيت نيز تشكيل شده باشد. ماهيت ظهور حدود، سلوب و اعدام ذاتي وجودات خاص در ذهن است. بنابراين، محكي خارجي ماهيت، همين اعدام ذاتي و حدود وجودي هستند كه به عنوان اموري اعتباري و مشابه عدم مضاف تعبير مي‌شوند. از سوي ديگر، با هر دو تعبير از ماهيت، نظريه‌ي اصالت وجود امري بديهي و بي‌نياز از اثبات خواهد بود و براهين ارائه‌شده براي آن، صرفاً جنبه‌ي تنبيهي دارند. اما ديدگاه علامه، امام و شهيدمطهري به بداهت نزديك‌تر است و گزاره‌ي (وجود اصيل است) نزد ايشان، گزاره‌اي تحليلي قلمداد مي‌شود.
چكيده لاتين :
The goal of this paper is to analysis and study doctrines of Mulla Sadra, Allameh tabataba’I, Imam Khomieni and martyr Mutahhari about originality (primacy/principality) of existence and inferiority of essence in details to distinguish their differences. There are a couple of vague phrases about essence in Sadra’s corpus; but the phrase in which reality consisted of existence (primarily and substantially) and essence (secondarily and accidentally) is more fittable to sadra’s philosophic system. However, for Allameh Tabataba’I, Imam Khomieni and martyr Mutahhari reality are built in only existence, no room for essence. Essence is demarcations, negations, and essential nothingness of mental beings. Therefore, the objective reality of essence is those negations and essential nothingness, which is seen as a secondary state, comparable to superadded nothingness. On the other hand, in both approaches, theory of originality of existence would be self-evident, without any need to be proved; thus, the proofs for it are purely pedagogical. Futhuremore, Allameh Tabataba’I, Imam Khomieni and Mutahhari are more plausible, as far as, the statement of “existence is the original” is analytical for them.
