بررسي رابطه اضطراب كرونا با تاب آوري و حمايت اجتماعي دانش آموزان شهر مشهد

فاقد عنوان لاتين

اضطراب ابتلا به بيماري، يكي از نشانه‌هاي باليني در بيماري‌هاي ويروسي مانند كروناويروس است كه با تضعيف سيستم دفاعي بدن مي‌تواند پيش زمينه ابتلا به بيماري باشد. در دانش آموزان با توجه به حضور فعال اجتماعي در مراكز آموزشي، علم به اين موضوع كه چه عوامل زمينه اي منجر به ايجاد بستر اضطراب كرونا مي شود از اهميت ويژه اي برخوردار است. در همين راستا، هدف اين پژوهش، بررسي اين موضوع است كه آيا بين تاب آوري و حمايت اجتماعي دانش آموزان با اضطراب كرونا رابطه معناداري وجود دارد يا خير؟ مواد و روش كار: روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان شهر مشهد است. با روش نمونه‌گيري خوشه اي ابتدا از ناحيه هاي مختلف يك ناحيه به‌تصادف انتخاب شد و در ادامه از مدارس پسر موجود در مقطع متوسطه اول، يك مدرسه به‌تصادف انتخاب شد كه 150 نفر از دانش آموزان به‌ تصادف از سه‌پايه تحصيلي متفاوت، انتخاب شدند. در اين پژوهش، از مقياس اضطراب بيماري كرونا (CDAS)، مقياس تاب آوري كانر وديويدسون (CD_RSC) و پرسشنامه حمايت اجتماعي (SSA) استفاده شد. روش آماري: براي تجزيه‌وتحليل داده ها، از مدل آماري رگرسيون چندمتغيري به‌منظور مشخص كردن رابطه ي متغيرهاي موردنظر، با استفاده از نرم‌افزار SPSS-19 صورت گرفت. نتايج: تحليل يافته‌ها نشان داد بين تاب آوري و حمايت اجتماعي دانش آموزان با اضطراب كرونا رابطه معناداري وجود دارد (0/05>P). بحث: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، از آموزش هاي مبتني بر تاب آوري و بهبود حمايت اجتماعي مي توان براي اضطراب كرونا در دانش آموزان استفاده كرد.

فاقد چكيده لاتين