اثر بخشي روش آموزش ايفاي نقش بر خودكارآمدي تحصيلي، سازگاري اجتماعي و انگيزه تحصيلي در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري

The Effectiveness of Role-Playing Training on Academic Self-efficacy, Social Adjustment and Academic Motivation in Elementary School Students

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي روش آموزش ايفاي نقش بر خودكارآمدي تحصيلي، سازگاري اجتماعي و انگيزه تحصيلي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري انجام شده است. بدين منظور با استفاده از طرح آزمايشي نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل از بين دانش آموزان با اختلال يادگيري شهر مراغه در سال تحصيلي 98-1399 و نمونه گيري در دسترس 40 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه انگيزه تحصيلي هارتر، مقياس خودكارآمدي تحصيلي مورگان و مقياس سازگاري اجتماعي كاليفرنيا به عنوان پيش آزمون و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفتند. و گروه آزمايشي از آموزش به شيوه ايفاي نقش استفاده كردند. براي مقايسه پس آزمون در هر دو گروه از روش تحليل كواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون دو گروه تفاوت معناداري وجود دارد (001/0 P=). بنابراين، از آموزش به روش ايفاي نقش مي‌توان براي افزايش بهبود انگيزه تحصيلي، خودكارآمدي تحصيلي و سازگاري اجتماعي استفاده كرد. نتيجه گيري: به كارگيري روش آموزش ايفاي نقش مي‌تواند در بهبود انگيزه تحصيلي، خودكارآمدي تحصيلي و سازگاري اجتماعي تأثير بسزايي داشته باشد.

The purpose of this study was to determine the Effectiveness of Role Playing Training on Academic Self-efficacy, Social Adjustment and Academic Motivation in Elementary School Students in Bonab City.The Semi-experimental method research method was pre-test and post-test with control group. The sample consisted of 40 students in two groups (20 students as experimental group and 20 students as control group) selected by Multi-stage cluster sampling. Research tools include the Harter Academic Motivation Scale, the Morgan Academic Self-Efficacy Scale, and the California Social Adjustment Scale. In the experimental group, training was used in the role play method and in the control group the traditional teaching method was used. To analyze the data, Covariance analysis was used to analyze the data. The results showed that role-playing training improved academic motivation; intrinsic motivation (F = 97.980, P = 0.000), extrinsic motivation (F = 16.1991, P = 0.000), and academic self-efficacy (F = 61.059, P = 0.000) and social adjustment (F = 301.077, P = 0.000) had a significant effect on students Conclusion: Implementation of role-playing educational method can have a significant effect on improving academic motivation, academic self-efficacy and social adjustment.