بررسي تأثير آسايش بر پايداري اجتماعي فضاهاي شهري نمونه موردي: پياده‌راه خيابان عالي‌قاپو اردبيل

Investigating the effect of comfort on social sustainability of urban spaces (Case study: sidewalk of Aali Qapo Street, Ardabil)

حركت پياده، طبيعي‌ترين، قديمي‌ترين و ضروري‌ترين شكل جابجايي انسان در محيط است و پياده‌روي هنوز مهم‌ترين امكان براي مشاهده مكان‌ها، فعاليت‌ها و احساس شور و تحرك زندگي و كشف ارزش‌ها و جاذبه‌هاي نهفته در محيط به شمار مي‌رود. برنامه‌ريزي براي توسعه فضاهاي پياده در شهرها و همچنين ممنوعيت ورود خودروها به فضاهاي شهري پرتردد محور اصلي برنامه‌ريزي‌هاي شهري است. ضرورت توجه به جوامع بشري و كاهش تعاملات و ارتباطات انساني به خصوص در زمينه پايداري اجتماعي از يك سو و پيچيدگي و گسترش مباحث مربوط به آسايش انسان به دليل ارتباط دو سويه از سوي اقليم و اجتماع انساني و عدم وجود مباني مدون در اين زمينه از سوي ديگر، سبب كاهش حضور انساني و احساس عدم آسايش در فضاهاي عمومي گرديده ‌است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر آسايش انساني و ميزان ارتباط آن در جهت ارتقاي پايداري اجتماعي عابرين پياده، به صورت كاربردي با رويكرد كمي-كيفي و روش تحقيق توصيفي-تحليلي با استفاده از ابزار پرسشنامه و تحليل نرم‌افزاري انجام گرديده ‌است. جامعه آماري تحقيق، ساكنان شهر اردبيل و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 300 نفر مي‌باشد. با تبيين مفاهيم و مولفه‌هاي نظري مربوط به متغيرهاي تحقيق و ارائه مدل مفهومي در پاسخ به سوال اصلي پژوهش، نتايج حاصل از آزمون داده‌ها مبين اين موضوع است كه وجود آسايش بر افزايش سطح پايداري اجتماعي در فضاهاي شهري در سطح اطمينان 95% با شدت همبستگيقوي و رابطۀ معنادار تأثيرگذار مي‌باشد.

Increasing urbanization and acceleration due to technological advances, in addition to positive consequences, have led to increased stress and reduced leisure of public spaces and increased escape from urban environments, and intensified the need for relaxing spaces for leisure and presence in urban spaces. Has been made public. It seems necessary to study and analyze the spaces that have been designed to meet the immaterial needs of human beings in order to provide the ground for their contemplation and spiritual life in the shadow of creating peace and comfort. Aliqapo Street, due to its location on the historical route of Ardabil, is actually considered as the beating heart of the city in ceremonies and especially religious mourning. In the old context, this street faced many problems due to its integrated, closed and concentrated physical dimension. After the reconstruction and construction of the sidewalk, there is more fundamental weakness in terms of activity and performance. The present study, by emphasizing the effect of comfort in promoting social sustainability in urban spaces, seeks to identify the effect of comfort components on social sustainability of Aliaqapo sidewalk in Ardabil. The research hypothesis is that providing comfort has a direct and significant relationship with the social sustainability of urban spaces and the main question is to explain the relationship between comfort (climate, social, psychological and physical) and social sustainability on sidewalks with emphasis on the case study.