مقايسه ميزان اميد به زندگي و سلامت روان در ميان دانش آموزان مدارس نمونه دولتي در دوران كرونا

فاقد عنوان لاتين

پژوهش حاضر با هدف بررسي و مقايسه رابطه اميد به زندگي با سلامت روان در دانش آموزان دختر و پسر دبيرستان هاي نمونه دولتي شهرستان بابل در شرايط كرونا انجام شد. روش پژوهش توصيفي- همبستگي بود كه به شيوه ميداني انجام گرفت. جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر و پسر دبيرستان هاي نمونه دولتي شهرستان بابل بودند كه بر اساس نمونه گيري تصادفي چند مرحله تعداد 150 نفر انتخاب شدند. به منظور سنجش متغير اميد به زندگي، از پرسشنامه اميد اسنايدر و به منظور سنجش سلامت روان، از پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (GHQ-28) استفاده شد. براي بررسي همبستگي بين مولفه ها از آزمون پيرسون و براي مقايسه بين نتايج مولفه ها از آزمون تي دو گروه مستقل استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه در مقايسه با اميد به زندگي و سلامت روان به ترتيب دختران با اختلاف 8/92 و 64/93 ميانگين كمتري نسبت به پسران در اين مدارس داشتند. در مقايسه ي سلامت روان يافته ها نتايج مستقيمي با سطح اميد به زندگي در دختران و پسران داشته است از اين رو ميانگين ميزان افسردگي و نارساكنش وري اجتماعي در دختران بيشتر از پسران بود. سلامت روان و اميد به زندگي در هر مقطعي نيازمند به بررسي و توجه است چرا كه با تغيير متغير احتمال آسيب جدي به اين دو مشخصه چندان بعيد نيست و مي تواند صدمه اي جدي به خود شخص، خانواده، موقعيت اجتماعي و فرهنگي و موقعيت هاي شغلي او در آينده وارد كند.

فاقد چكيده لاتين