پيش بيني سازگاري اجتماعي بر اساس ناگويي هيجاني در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه‌اول شهر زهك

فاقد عنوان لاتين

هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني سازگاري اجتماعي بر اساس ناگويي هيجاني در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر زهك بوده است. در اين مطالعه طرح پژوهشي از نوع همبستگي و جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر زهك در سال تحصيلي 1400 -1401 مي‌باشد كه بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش كل آمار دانش آموزان دختر شهر زهك در مقطع متوسطه 412 نفر مي‌باشند. با استفاده از جدول برآورد نمونه قاعده كوكران نمونه اي به حجم 60 نفر در نظر گرفته شد. بعد از مشخص شدن تعداد نمونه آماري، به روش تصادفي خوشهاي 52 نفر انتخاب شدند . در اين پژوهش از پرسش‌نامه سازگاري اجتماعي دانش آموزان سينها و سينگ و پرسش‌نامه ناگويي هيجاني تورنتو بگبي، پاركر و تيلور (1994 ) استفاده و تحليل داده ها در دو سطح آمار توصيفي و آزمون آمار استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي همزمان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌هاي به دست آمده نشان داد كه مقدار همبستگي سازگاري اجتماعي و ناگويي هيجاني 0/52 مي‌باشد،كه از نظر آماري معنادار است (0/01->p ).بر اساس نتايج اين پژوهش ناگويي هيجاني با 0/38- كه سهم بالايي را در پيش‌بيني سازگاري اجتماعي داشته و نيز رابطه آن با سازگاري منفي و معكوس است.

فاقد چكيده لاتين