بررسي آنتي‌ژن‌ها و آنتي‌بادي‌هاي پلاكتي در بيماران با تزريق خون مكرر

سابقه و هدف ايجاد آنتي‌بادي عليه آنتي‌ژن‌هاي HLA و آنتي‌ژن‌هاي اختصاصي پلاكتي HPA به دنبال تزريق خون و فرآورده‌ها محتمل است. اين امر منجر به بروز عوارضي نظير پورپوراي پس از تزريق، مقاومت پلاكتي ايميون، ترومبوسيتوپني و خونريزي در گيرندگان مي‌گردد. در اين مطالعه، آنتي‌ژن‌ها وآنتي‌بادي‌هاي پلاكتي به طور هم‌زمان در بيماران با تزريق خون مكرر بررسي شدند. مواد و روش‌ها در اين مطالعه توصيفي، آنتي‌ژن‌ها و آنتي‌بادي‌هاي پلاكتي به روش PCR-SSP و فلوسيتومتري PIFT در 30 بيمار تالاسمي ماژور و 30 بيمار هماتوانكولوژي با تزريق خون مكرر كه شمارش پلاكتي يك ساعت پس از تزريق /µL 450000-150000 داشتند، بررسي شدند. براي مقايسه نتايج جمعيت‌هاي مورد مطالعه، از 19 SPSS و آزمون آماري كاي‌دو استفاده شد.يافته‌ها در بررسي فراواني ژنوتيپي در بيماران هماتوانكولوژي و تالاسمي، ژنوتيپ HPA-1a/1a داراي بيشترين فراواني و ژنوتيپ‌هاي HPA-1a/1b و HPA-3b/3b داراي كمترين فراواني بودند. هموزيگوت 1b/1b و  2b/2b و5b/5b  مشاهده نشدند. آلل HPA-4b در بيماران مورد بررسي يافت نشد. نتيجه فلوسيتومتري PIFT در 10 بيمار هماتوانكولوژي (30%) و يك بيمار تالاسمي(3.3%) مثبت شد. فراواني موارد مثبت آنتي‌بادي‌ها در گروه بيماران هماتوانكولوژيك واضحاً بيشتر از گروه تالاسمي بود(0.006=p). نتيجه گيري با توجه به فراواني 100 درصدي آللHPA-4a  و فقدان آلل HPA-4b و عدم مشاهده ژنوتيپ هموزيگوت b/b آلل‌هاي HPA-1/-2/-5 در بيماران اين مطالعه، احتمال وقوع آلوايميونيزاسيون پلاكتي ناشي از آنتي‌بادي‌هاي ضد اين آنتي‌ژن‌ها در اين بيماران كمتر است.