ارتباط بين طول عمر واحدهاي خون دريافتي در جمعيت بيماران تحت جراحي باي‌پس شريان كرونر ايزوله در مركز قلب تهران و مرگ و مير بيمارستاني

سابقه و هدف عمل جراحي باي‌پس شريان كرونر در بيماري عروق كرونر شايع است و برخي از بيماران نيازمند تزريق خون خواهند شد. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط بين طول عمر واحدهاي خون دريافتي در جمعيت بيماران تحت CABG در مركز قلب تهران بود. مواد و روش‌ها در يك مطالعه كوهورت، بيماران در دو گروه دريافت‌كنندگان خون تازه يعني كمتر از دو هفته از عمر كيسه، شامل 744 نفر و غير تازه بيش از دو هفته، شامل ۱۲۵۹ نفر تقسيم شدند. متغيرهايي شامل فاكتورهاي دموگرافيك، ساعت‌هاي اتصال به ونتيلاتور، ساعت‌هاي بستري در ICU ، برون‌ده بطن چپ،آريتمي، نارسايي كليه، تامپوناد، اختلالات عصبي گذرا، عفونت زخم، سپسيس، پنوموني، سكته قلبي و مغزي، آمبولي ريه و مرگ و مير داخل بيمارستاني در دو گروه مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها توسط آزمون‌هاي كاي‌دو و كاپلان ماير و 21 SPSS ، تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها از ۲۰۰۳  فرد مورد بررسي، 715 نفر(35.7%) زن و 1288 نفر(64.3%) مرد بودند. بر اساس منحني كاپلان ماير،  ميزان بقاي درون بيمارستاني در دريافت خون تازه 95.8% و در خون غير تازه 96.5% بود كه تفاوت آماري معناداري را نشان نداد. بين مصرف خون تازه و ساير متغيرهاي ذكر شده نيز  تفاوت معناداري مشاهده نشد.نتيجه گيري عدم ارتباط قوي بين مرگ و مير و دريافت خون تازه و غير تازه، اين فرضيه را مطرح مي‌كند كه الزاماً نيازي به اولويت خون تازه در  CABGوجود ندارد و اين فرآورده مي‌تواند در موارد خاصي كه كاربرد خون تازه در آن‌ها به اثبات رسيده است، به كار گرفته شود.