تأثير مديريت تلفيقي حاصلخيزي خاك بر برخي صفات كمي و كيفي و توازن تغذيه‌اي انگور سفيد بي‌دانه

به‌منظور ارزيابي تأثير مديريت تلفيقي حاصلخيزي خاك[1] بر رشد و توازن تغذيه اي انگور سفيد بي‌دانه (Vitis vinifera L.)، آزمايشي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار  تيمـار در پنج منطقه شهرستان اروميه، در سال‌ هاي 1399 و 1400 اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل (1) شاهد (عدم مصرف كود)، (2) عرف باغدار، (3) مصرف بهينه عناصر معدني و  (4) مديريت تلفيقي حاصلخيزي خاك بودند. نتايج نشان داد كه بين مكان هاي اجراي تحقيق اختلافي ازنظر صفات عملكرد ميوه، شاخص كلروفيل، اسيديته قابل تيتراسيون و تجمع غلظت مواد جامد محلول ميوه وجود نداشت ولي، تفاوت معني داري بين غلظت عناصر پرمصرف و كم‌مصرف، به جز عنصر آهن، مشاهده شد. عملكرد ميوه انگور در تمامي تيمارها نسبت به شاهد افزايش‌يافت (p≤0.05) و مقدار افزايش آن در تيمارهاي 3 و 4 نسبت به تيمار 2 به ترتيب معادل 2.27 و 4.04 كيلوگرم بر تاك بود. شاخص كلروفيل برگ در تيمار 4 به ترتيب به ميزان 10.99% و 9.69% نسبت به تيمارهاي 2 و 3 افزايش يافت. اسيديته قابل تيتراسيون ميوه در تيمار 4 كاهش معني‌داري نسبت به تيمار 1 به ميزان 16.09% نشان داد (p≤0.05). بالاترين تجمع درصد مواد جامد محلول ميوه نيز در تيمار 4 مشاهده شد (p≤0.05). تفاوت معني‌داري بين دو تيمار 3 و 4 ازنظر اين دو صفت كيفي وجود نداشت. ارزيابي وضعيت تغذيه اي با استفاده از اعداد مرجع تشخيص چندگانه در تيمارهاي شاهد نشان داد كه به‌طور متوسط، ترتيب نياز غذائي تاك ها به عناصر پرمصرف و كم مصرف به به‌صورت K=Ca Mg N P و  Fe Zn Mn Cu B بود. كمترين شاخص توازن تغذيه اي به ميزان 9.02 در تيمار مديريت تلفيقي حاصلخيزي خاك و بيشترين مقدار در تيمار شاهد معادل 35.02 به دست آمد. به‌طوركلي، چنين نتيجه گيري مي‌شود كه با توجه به افزايش قابل‌توجه صفات كمي و كيفي محصول انگور با مديريت تلفيقي حاصلخيزي خاك، اين فن آوري مؤثرترين راهكار براي مديريت بهينه كود دهي و توليد بهينه محصول در تاكستان ها محسوب مي گردد.