استعاره‌هاي مفهومي حوزۀ قيامت در سوره نازعات

زبان‌شناسي شناختي، رويكردي است كه به مطالعۀ زبان براساس تجربيّات افراد از جهان، نحوۀ درك و شيوۀ مفهوم‌سازي مي‌پردازد و استعاره‌هاي مفهومي از مباحث مهم آن است؛ اين استعاره‌ها از نگرگاه ليكاف و جانسون، در زندگي روزمره نه‌تنها در زبان، در انديشه و عمل نيز نفوذ دارد. زبان قرآن به‌مثابۀ يك متن ادبي و ديني داراي سازوكارهاي گوناگاني است كه مفاهيم انتزاعي براساس آنها تبيين مي‌شوند. قيامت از مسائل اعتقادي مهمّي است كه در قرآن كريم در اشكال مختلف از آن ياد شده است. هدف از اين نوشتار، واكاوي استعاره‌هاي مفهومي حوزۀ قيامت در سورۀ نازعات و درك مفاهيم نهفتۀ مربوط به آن و پاسخ به پرسش‌هاي اين نوشتار است كه: كاركرد استعاره‌هاي مفهومي حوزۀ قيامت در سورۀ نازعات به چه صورت است؟ و كداميك از استعاره‌هاي مفهومي حوزۀ قيامت در سورۀ نازعات بيشترين بسامد را دارد؟ نوشتار حاضر براساس روش توصيفي‌تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي به اين نتيجه دست يافت كه تجسّم‌بخشيدن به مفاهيم انتزاعي و ملموس‌تركردن آنها از برجسته‌ترين كاركرد استعاره‌هاي مفهومي حوزۀ قيامت در سورۀ نازعات است. همچنين، بيشترين بسامد استعاره‌هاي مفهومي در اين سوره، استعاره‌هاي هستي‌شناختي است.