شگردهاي برجسته‌سازي در سوره «مؤمنون» براساس نظرية هنجارگريزي و هنجارافزايي فرماليست‌ها

يكي از مباحث مهم مكتب فرماليسم، برجسته‌سازي است كه داراي دو نمود هنجارگريزي و هنجارافزايي است. هنجارگريزي انحراف از زبان معيار و هنجارافزايي اعمال قواعد اضافي بر زبان معيار است. در سوره‌هاي مكي قرآن، به دليل كوتاه‌بودن آيات، فرم آنها برجستگي‌هاي خاصي دارد كه درنگ خواننده را در اين زيبايي‌ها برمي‌انگيزاند. سوره «مؤمنون» يكي از سوره‌هايي است كه موضوع برجسته‌سازي به‌صورت وافر در آن نمايان است. مقاله حاضر با تكيه ‌بر روش توصيفي‌تحليلي به كشف ابعاد برجسته‌سازي در اين سوره، در دو حوزه هنجارگريزي و هنجار افزايي پرداخته است. نتايج نشان دادند در اين سوره هر معنا در قالب لفظ خود چنان جاي گزيده است كه جز آن قالبي ندارد و اين هماهنگي لفظ و معنا تأثير بسزايي در درك پيام موجود در آيات دارد. برجستگي در اين سوره باعث عدول حروف و كلمات از اصل خود شده و اين خارج‌شدن نه‌تنها به معناي آيات لطمه نزده، باعث زيبايي بيشتر آنها شده است.