تحليل ساختار روايي روايت‌هاي الياس و ايليا در قرآن كريم و عهد عتيق براساس رويكرد گريماس

روايت‌شناسي، با ديدگاه فرماليست‌ها دربارۀ ماهيت روايت آغاز شد و متأثر از اين جنبش ادبي، ولاديمير پراپ به تحليل گونۀ روايات پريان پرداخت و كوشيد روند تغييرات در روايات پريان را نشان دهد و تمهيد هنري تكرارشونده در پيرنگ آنها را بيابد. با ظهور جنبش ساختارگرايي، ساختارگراياني چون آلگرداس گريماس نگاه خود را به همۀ ژانرهاي روايي معطوف كرده و در جستجوي يافتن ساختار بنيادين يا ابر ساختار روايت‌ بوده‌اند؛ بنابراين، گريماس در يكي از لايه‌هاي تحليل روايي خود، عناصر نقشي و كاركردي روايت را بررسي و تحليل و گسست‌هاي روايي تغييردهندۀ روايت را تبيين كرده است. پژوهش پيش رو، با به‌كارگيري رويكرد گريماس كوشيده است روايت ايليا و الياس، عليه‌السلام، را در عهد عتيق و قرآن كريم، تحليل و طرح و نحو روايي دو روايت را تبيين كند، تا از اين گذر بتواند به مطالعه نظام‌مند اين دو متن ديني بپردازد و روابط بينامتني در دو متن روايي با يك قصه و فابيولا را بررسي كند و به شناخت بهتر روايت قرآني دست يابد. بدين منظور، با تحليل داده‌ها به روش توصيفي‌تحليلي به تبيين طرح دو روايت و مدل كنشگران آنها پرداخته و در پايان، ارتباط ژرف‌ساختي دو روايت را نشان داده است.