ارزيابي اثر ضدقارچي تيمول و تاثير آن بر بيان ژن NOR1 در جدايه‌هاي آسپرژيلوس فلاووس

سابقه و هدف: تركيبات فنلي بعنوان مهم‌ترين ماده با خاصيت ضد‌ميكروبي و نيز به عنوان اجزاي فعال اسانس‌هايي مانند آويشن شيرازي و مرزه شناخته شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي تاثير تيمول بر روي رشد و بيان ژن nor1 در ايزوله‌هاي آسپرژيلوس فلاووس است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه اثر ضد‌قارچي تيمول بر روي آسپرژيلوس فلاووس مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين ارزيابي ميزان بيان ژن nor1 نمونه‌هاي تحت تيمار با تيمول پس از كشت در محيط اختصاصي YES با روش Real Time PCR تعيين گرديد. يافته‌ها: ميزان كمترين غلظت مهاركننده (MIC) تيمول بر روي جدايه‌هاي آسپرژيلوس فلاووس بين µg/ml 400 تا 200 متغير بود. آناليز ميزان بيان ژن با روش Real Time PCR نشان داد كه تيمول باعث كاهش بيان ژن nor1 در جدايه‌هاي آسپرژيلوس فلاووس مورد مطالعه گرديد. ميزان بيان ژن nor1 در هر يك از جدايه‌هاي حساس و مقاوم به ترتيب 06/0 و 69/1 درصد محاسبه گرديد.نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه نخستين مرحله در توليد اين توكسين بيان يك آنزيم ردوكتازي ژن nor1 براي تبديل nor1 (نورسولورينيك اسيد) به آفلاتوكسين مي‌باشد، لذا عدم بيان آن مسير توليد توكسين را متوقف مي‌نمايد. در اين مطالعه نشان داده شد كه تيمول مي‌تواند داراي اثرات مهاركنندگي بر روي رشد  و بيان ژن nor1 داشته باشد. ازآنجايي كه آلودگي مواد غذايي به آفلاتوكسين براي سلامت عمومي يك تهديد بشمار مي‌رود استفاده از تركيبات و فراورده‌هاي طبيعي جهت كاهش آلودگي مواد غذايي امري ضروري مي‌باشد.