تبيين و سطح‌بندي شاخص‌هاي كارآفريني راهبردي

Identification and Leveling of Strategic Entrepreneurship Indicators

آشفتگي‌هاي موجود در محيط كسب و كارها منجر به تغييرات غير قابل پيش‌بيني شده است كه از يك طرف باعث ايجاد فرصت‌هاي جديد براي كسب ارزش و از طرفي ديگر مزيت‌هاي رقابتي شركت‌ها را دچار مشكل كرده است و در برخي مواقع منجر به از بين رفتن آن‌ها شده است. در چنين فضايي سازمان‌هاي موفق و به ويژه شركت‌هاي دانش بنيان به دنبال آن هستند كه از كارآفريني راهبردي يعني بهره‌برداري از مزيت‌هاي رقابتي فعلي و كشف نوآوري‌هايي كه مزيت رقابتي آينده را رقم مي‌زنند، به عنوان عاملي در دستيابي به موفقيت استفاده كنند. ضرورت وجود فعاليت‌هاي مديريت راهبردي و كارآفريني به شكل همزمان در قالب كارآفريني راهبردي منجر به تاثيرگذاري معنادار در موفقيت شركت، مي‌شود. اين تحقيق از روش فراتركيب به شناسايي شاخص‌هاي كارآفريني راهبردي پرداخته كه منجر به شناسايي70 كد، 16 مفهوم و 6 مقوله گرديده است و با استفاده از روش مدلسازي ساختاري تفسيري آنها را سطح‌بندي نموده است نتيجه حاصل از نظرات خبرگان در رويكرد ساختاري تفسيري بدين صورت بوده است كه عوامل محيطي در سطح چهارم، عوامل سازماني، عوامل اقتصادي و عوامل نوآورانه در سطح سوم و عوامل فردي و اجتماعي كارآفرينانه در سطح دوم و در سطح اول فرصت‌ها و قابليت‌هاي كارآفرينانه قرار گرفتند.

The turmoil in the business environment has led to unpredictable changes that, on the one hand, have created new opportunities to gain value and, on the other hand, have hampered companies' competitive advantages and, in some cases, led to their disappearance. In such an environment, successful organizations, especially knowledge-based companies, seek to use strategic entrepreneurship, that is, taking advantage of current competitive advantages and discovering innovations that determine future competitive advantage, as a key factor in achieving success. The need for strategic management and entrepreneurship activities simultaneously in the form of strategic entrepreneurship leads to a significant impact on the success of the company, the development of competitive advantages, effective allocation of resources in proportion to current and future activities. This research has used the meta-combined method to explain and identify the indicators of strategic entrepreneurship which has led to the identification of 70 codes, 16 concepts and 6 categories and has leveled them using the interpretive structural modeling method. It has been the case that environmental factors at the fourth level, organizational factors, economic factors and innovative factors at the third level and individual and social factors at the second level and entrepreneurial opportunities and capabilities at the first level.