اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر نشخوار ذهني و نگرش هاي ناكارآمد مادران پس از زايمان فرزند نخست

فاقد عنوان لاتين

تحقيق حاضر با هدف اثر بخشي روان درماني مثبت نگر بر نشخوار ذهني و نگرش هاي ناكارامد در مادران پس از زايمان فرزند نخست مراجعه كننده به مراكز جامع سلامت شهري اردبيل سال 1400 انجام شده است.اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، ازنظر روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است. ابزار جمع آوري اطلاعات: پرسشنامه هاي استاندارد نشخوار ذهني هوكسما و مارو (1991) و نگرش هاي ناكارامد بك (1983) مي باشد. آزمودني هاي گروه هاي آزمايشي به مدت 8 جلسه و هر جلسه به مدت 70 دقيقه تحت درمان روان درماني مثبت نگر قرار گرفتند. در آمار استنباطي با رعايت مفروضه ها و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 از تحليل كوواريانس آنكووا و مانكوا استفاده گرديد. يافته ها نشان داد كه روان درماني مثبت نگر بر نشخوار ذهني و مولفه هاي (بروز دادن، در فكر فرو رفتن ،افسردگي) تاثير دارد .همچنين روان درماني مثبت نگر بر نگرش هاي ناكارامد و مولفه هاي (كمال طلبي، نياز به تاييد، نياز به راضي كردن ديگران و آسيب‌‌پذيري) مادران تاثير دارد.

فاقد چكيده لاتين