پيش بيني تاب آوري اجتماعي شهروندان در برابر سوانح طبيعي بر اساس نگرش مذهبي با نقش واسطه اي اضطراب كرونا

Predicting Citizens' Social Resilience to Natural Disasters Based on Religious Attitudes Mediating Coronary Anxiety

سابقه و هدف: محققان در سال‌هاي اخير به مفهوم تاب‌آوري در برابر سوانح بسيار توجه كرده‌اند. سوانح طبيعي كه جزئي از فرايند زندگي بشر به شمار مي‌رود و هر روزه بر تعداد و تنوع آنها افزوده مي‌شود، چالشي اساسي در جهت نيل به توسعۀ پايدار جوامع انساني مطرح شده است. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر سوانح طبيعي بر اساس نگرش مذهبي با نقش واسطه‌اي اضطراب كرونا انجام شده است. روش كار: روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر اجرا همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش تمامي شهروندان منطقۀ 15 شهر تهران در سال 1400 بود. از جامعۀ آماري حاضر با استناد به جدول مورگان نمونه‌اي به‌تعداد 380 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامۀ نگرش مذهبي جورج، پرسش‌نامۀ تاب‌آوري كانر و ديويدسون و مقياس اضطراب كروناي عليپور استفاده شد. درنهايت داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از آزمون آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون و تحليل مسير تجزيه‌وتحليل شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه نگرش مذهبي توانايي پيش‌بيني عواطف مثبت شهروندان، عواطف امن و كنترل تأثيرات منفي را دارد. همچنين مشخص شد كه اضطراب كرونا توانسته است در پيش‌بيني تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر سوانح طبيعي بر اساس نگرش مذهبي نقش واسطه‌اي ايفا نمايد. نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت متخصصان و صاحب‌نظران جهت ارتقاي تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر سوانح علاوه‌بر توجه به نگرش مذهبي افراد بايد از برنامه‌هايي براي كاهش اضطراب نيز استفاده نمايند.

Background and Objective: In recent years, researchers have paid increasing attention to the concept of resilience against disasters. Natural disasters, which are part of the human life and increase in number and diversity every day, have been raised as a fundamental challenge to achieving sustainable development of human societies. The aim of this study was to predict the social resilience of citizens against natural disasters based on religious attitudes with the mediating role of corona anxiety. Methods: The present study was applied in terms of purpose and correlational in terms of method of implementation. The statistical population of this study included all citizens of 15th district of Tehran in 2021. From the present statistical population, a sample size of 380 people was selected by stratified random sampling method based on Morgan’s table. Data were collected using the George Religious Attitude Questionnaire, the Connor and Davidson Resilience Questionnaire and the Alipour’s Corona Anxiety Scale. Finally, the collected data were analyzed using Pearson correlation coefficient, regression, and path analysis. In this study, all ethical considerations were observed and the authors reported no conflict of interests. Results: The results of data analysis showed that religious attitude can predict the positive and safe emotions of citizens and control negative effects. It was also found that corona anxiety could play a mediating role in predicting citizens' social resilience to natural disasters based on religious attitudes. Conclusion: It can be stated that to promote citizens’ social resilience to disasters, in addition to paying attention to the religious attitude of individuals, experts and thinkers should use programs to reduce anxiety.