تحليل و ارزيابي تجارب مشاركت عمومي در برنامه ريزي و طراحي پروژه هاي زيرساختي

Public Participation in Planning and Design of Infrastructure Projects

مشاركت عمومي به معناي مداخله معنادار و اثرگذار جامعه ذي‌نفع در فرآيند تصميم‌گيري با هدف اتخاذ تصميماتي است كه از جانب عموم از حمايت بيشتري برخوردار باشد. احداث و يا توسعه زيرساخت‌ها يكي از مهم‌ترين و بارزترين مصاديق مشاركت عمومي در ساليان گذشته بوده است. در بسياري از ساختارهاي حكومتي بنا بر قوانين دولتي و يا سازماني اجراي مشاركت عمومي الزامي شده است و بر اين مبنا تجارب بسياري نيز شكل گرفته است. در اين مقاله تلاش شده است ضمن ارائه‌ي يك الگوي نظري براي ارزيابي ساختارهاي مشاركت عمومي در حوزه احداث و يا توسعه زيرساخت‌ها، تجارب مشاركت عمومي در اين حوزه در سه ساختار متفاوت شامل كميسيون انرژي كاليفرنيا، هيات بازرسي برنامه‌ريزي دولت انگليس و پروژه‌هاي تحت حمايت بانك‌هاي EBRD و ADB بررسي شوند. اطلاعات لازم در خصوص جزئيات فرآيند اجرايي هر يك از نمونه‌ها از منابع بايگاني شده از آرشيو مربوط به همان پروژه‌ اقتباس گشته و سعي شده است ضمن مطالعه بستر قانوني كه اين فرآيند در آن شكل گرفته است با مطالعه رويدادها، مكاتبات و گفت‌وگوهاي صورت گرفته تدابير و اقدامات مؤثر بكار گرفته شده در هر فرآيند شناسايي تا از نتايج آن در اصلاح ساختارهاي موجود و يا تدوين مشاركت عمومي در مكان هاي فاقد تجربه استفاده شود.

Public participation means meaningful and effective involvement of stakeholders in decision making to get public to be more supportive. Over the past years, the construction or development of infrastructure projects is one of the most important and obvious examples of public participation and this issue has become a necessity in many government structures according to their laws. In this article, attempts were made to evaluate the examples of public participation experiences in this field in three different structures includes California Energy Commission, Planning INSpectorate & international. First, the necessary information about the details of the implementation process of each sample was extracted from the archived sources related to the same project. Afterwards, efforts were dedicated to assessing and comparing the implementation of the identification process based on the understanding perceived from other structures in addition to studying the legal context in which this process was formed through reviewing events, correspondence and conversations. In the current research, we identified the execution model of each structure and listed the measures taken to improve the public participation process in each of the mentioned structures to be used in the implementation of the existing structures or development of a process of public participation in inexperienced contexts.