نقش سعادت در اركان علوم انساني از ديدگاه آيت‌الله مصباح

The Role of Happiness in the Pillars of the Humanities from the Perspective of Ayatollah Mesbah

سعادت به‌عنوان هدف نهايي افعال انساني، از ديدگاه آيت‌الله مصباح، به‌معناي قرب به خداست. از طرفي، رسالت علوم انساني، شناسايي حقيقت يك رفتار و توصيه براي دستيابي به رفتار مطلوب است؛ در نتيجه، هر چيزي‌ را كه به‌عنوان سعادت حقيقي انسان در نظر بگيريم، تعيين‌كنندۀ جهت‌گيري ما در علوم انساني و اركان آن است. هدف، بررسي انواع تأثيرات سعادت بر اركان علوم انساني است. در مورد جمع‌آوري داده‌ها، از روش اسنادي و در مورد تحليل داده‌ها از روش توصيفي و تحليلي استفاده ‌شده است. در بُعد موضوع، پذيرش سعادت موجب نگرش به ابعاد الهي انسان و افعال او، ازجمله نيت و باطن اعمال انسان است؛ و در بُعد مسئله، موجب انتخاب مسائل در ‌راستاي هدف نهايي و در حل مسائل علوم انساني توصيفي، موجب تغيير توصيف ما از انسان و افعالش و مسائل مطرح در آن علوم، و در علوم انساني دستوري، موجب جهت‌دهي بايد و نبايدها به ‌سوي كمال نهايي است؛ در بُعد هدف، موجب نگاه ابزاري به هدف‌هاي خرد در علوم انساني، نسبت به هدف نهايي مي‌شود و در بُعد روش، موجب عدم انحصار در روش‌هاي تجربي از قبيل كمّي و توجه به روش‌هاي ديگر، همچون روش‌هاي نقلي و شهودي است.

Happiness as the ultimate goal of human deeds, from Ayatollah Mesbah's point of view, means closeness to God. On the other hand, the mission of the humanities is to identify the truth of a behavior and advice to achieve the desired behavior; consequently, anything we consider as the true happiness of man determines our orientation in the humanities and its pillars. This paper seeks to investigate the various effects of happiness on the pillars of the humanities. Documentary method was used for data collection and descriptive and analytical method was used for data analysis. In the dimension of the subject, accepting happiness causes an attitude towards the divine dimensions of man and his actions, including the intention and inwardness of human actions. an‎d in the dimension of the problem, causes the selection of problems in line with the final goal and in solving the problems of descriptive humanities, causes the change of our description of man and his actions and issues in those sciences, and in grammatical humanities, causes the do's and don'ts towards final perfection. In the goal dimension, it leads to an instrumental view of micro-goals in the humanities, relative to the Ultimate goal. In the method dimension, it causes non-exclusivity in experimental methods such as quantitative and attention to other methods, such as narrative and intuitive methods.