عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي نسبت توحيدباوري و مشاركت سياسي از منظر امام خامنه‌اي و آيت‌الله مصباح
عنوان به زبان ديگر :
A Comparative Study of the Relationship between Believing in Monotheism and Political Participation from the Perspective of Imam Khamenei and Ayatollah Mesbah
پديد آورندگان :
الهي‌راد، صفدر مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) - گروه كلام و فلسفه دين، ايران , پورواعظيان شرقي، محمد مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) - گروه كلام و فلسفه دين، ايران
كليدواژه :
امام خامنه‌اي , آيت‌الله مصباح , توحيد , مشاركت , مشروعيت سياسي
چكيده فارسي :
يكي از مهم‌ترين مباحث در حكومت اسلامي، مسئلة نقش مردم در حكومت است. با توجه به اينكه مبنايي‌ترين اعتقاد در اسلام، باور به توحيد است، در اين پژوهش با شيوة توصيفي ـ تحليلي، پس از بيان توحيد و مراتب آن از منظر اين دو انديشمند اسلامي، نقش مردم در مشروعيت سياسي تبيين و در ادامه به بررسي تطبيقي مشاركت سياسي و نسبت آن با توحيد و مراتب آن از منظر اين دو انديشمند اسلامي پرداخته شده است. در نتيجة اين پژوهش، با توجه به اشتراك نظر در باور به توحيد و مراتب آن، از نظر اين دو انديشمند اسلامي، مردم در مشروعيت سياسي حكومت اسلامي هيچ نقشي نداشته و نقش آنها فقط تحقق‌بخشي به حكومت از باب تكليف است. ايشان در باب مشاركت سياسي، حق تعيين نظام و ساختار آن، تعيين حاكم و كارگزاران، تعيين قانون‌گذار، مجري قانون و نظارت بر قانون را از آنِ خداوند متعال مي‌دانند و معتقدند كه ديگران فقط با اذن الهي حق انجام چنين اموري را دارند.
چكيده لاتين :
One of the most important issues of the Islamic government is the role of the people in the government. Using a descriptive-analytical method, expressing monotheism and its levels based on its fundamental status in Islam, this paper seeks to study the relationship between believing in monotheism and political participation from the perspective of Imam Khamenei and Ayatollah Mesbah. Considering the common opinion of these two thinkers in the belief in monotheism and its levels, the findings show that the people have no role in the political legitimacy of the Islamic government, while they can only pave the way for the realization of the Islamic government. Regarding political participation, the right to determine the system and its structure, the appointment of the ruler and agents, the appointment of the legislator, the law enforcer and the overseer of the law, these two thinkers consider these matters to belong to God Almighty and believe that others have the right to do such things only with God's permission.
