نظرية اين‌هماني ذهن و مغز در ترازوي نقد

A Critique of the Theory of the Sameness of Mind and Brain

نظرية اين‌هماني ذهن و مغز، يكي از مسائل قديمي و مهم در فلسفة ذهن است كه همواره توجه انديشمندان را به خود مشغول ساخته است. در بياني ساده، اين نظريه اين‌گونه ارائه مي‌شود كه انواع حالات و پديده‌هاي ذهني يك شخص در زمان معين، چيزي جز همان حالات و فرايندهاي مغزي او در همان زمان نيستند. در اين پژوهش برخي از مهم‌ترين مباني اين نظريه بيان شده است. با توجه به مباني اين نظريه، نقدهاي بسياري به لحاظ انديشة غربي و اسلامي بر آن وارد مي‌شود، كه در اين پژوهش به روش توصيفي و انتقادي، برخي از نقدهاي وارد بر اين نظريه بنا بر دو انديشة غربي و اسلامي بيان شده است. با توجه به نوع نقدهايي كه مخصوصاً در فضاي انديشة اسلامي آورده شده بود، تلاش مي‌شود كه تجرد و نفي جسمانيت نفس اثبات گردد. با اثبات تجرد نفس، به نظر مي‌رسد كه ديگر نمي‌توان به اين‌هماني ذهن و مغز معتقد بود و غيرقابل‌دفاع بودن اين نظريه اثبات مي‌گردد

Having attracted the attention of thinkers for a long time, the theory of the sameness of mind and brain is one of the oldest and most important issues in the philosophy of mind. In simple terms, this theory holds that the mental states and phenomena of a person at a given time are the same as the states and processes of his brain at the same time. In this research, some of the most important principles of this theory have been discussed. Using the descriptive-critical method, this paper directs many criticisms to this theory in terms of both Western and Islamic views. Considering these criticisms, especially in the field of Islamic thought, an attempt is made to prove the abstraction of the soul and the negation of its physicality. By proving the abstraction of the soul, it seems that one cannot believe in the sameness of mind and brain, and the indefensibility of this theory is proved.