عنوان مقاله :
تبارشناسي تجارب عرفاني در المواقف و المخاطبات عبدالجبار نفّري
عنوان به زبان ديگر :
No title
پديد آورندگان :
عباسي، رضا دانشگاه سمنان، سمنان، ايران , يوسف ثاني، محمود مؤسسه حكمت و فلسفه ايران
كليدواژه :
نفّري , المواقف و المخاطبات , وقفه , طور وراي عقل , بيان‌ناپذيري
چكيده فارسي :
نفّري، عارف گمنام و در عين حال مهم قرن چهارم هجري، در كتاب المواقف و المخاطبات خود كه دستاورد تجارب ناب عرفاني اوست، با زبان خاص و دشواريابي دربارۀ اين تجارب سخن گفته است. در اين مقاله كوشش شده است تا نظرات اين عارف بزرگ دربارۀ «ماهيت تجربۀ عرفاني»، «راه‌هاي شناخت تجربه»، «تنوع تجارب و خصوصيات تجربۀ عرفاني»، «تفكيك تجربه و تعبير» و «ويژگي‌هاي تجربهگر عرفاني» مورد بررسي قرار گيرد. در خصوص ماهيت، تجربۀ عرفاني را كه «وقفه» ناميده مي‌شود، مي‌توان معراجي دانست كه با شهودي كلي حاصل مي‌شود و سرمديت در آن تعيّن مي‌يابد و در عين حال داراي حيثيت طريقي است نه موضوعي. براي شناخت اين تجربه نيز توجه به مستند و تكيه‌گاه آن از جهت «توجه به مبادي» و فقدان «علم» و «حس» و «تعرف بدون عبارت» و تدرج و طريان تزلزل بر جسم و تن از جهت آثار و لوازم، ضروري است. دربارۀ اقسام تجارب نيز نفّري با توجه به مبدأ قابلي، مهم‌ترين عامل تنوعِ آن‌ها را ظرفيت‌هاي وجودي گوناگون تجربه‌گران مي‌داند. نقش تجربهگر نيز از ديدگاه نفّري در هم‌سنخي «باب وصول» و «اهليت سالك» در ورود از آن باب تعيّن مي‌يابد كه بي‌ارادگي و انفعالِ تجربهگر را به‌دنبال دارد. در خصوص ويژگي‌ها نيز بر «طور وراي عقل بودن»، «اولويت معرفت صمتي بر معرفت نطقي» و «سلسله‌مراتبي بودن زبان» تأكيد مي‌شود.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
مطالعات عرفاني
