كليدواژه :
بحران , تجربه تجدد , عصر قاجار , عصر معاصر , قانون , مشروطيت
چكيده فارسي :
ارتباط ايران با تجدد، يكي از مهم‌ترين مباحث در تاريخ جديد آن است و وضعيت بحراني ايران عصر قاجار، كه از همان سال‌هاي نخست تاسيس اين حكومت ايجاد شده بود، راه را براي نوعي «تجددخواهي» باز كرد. از نخستين ارتباط‌ها، بيش از هر چيز ايرانيان سعي كردند آن را بيازمايند و از دل اين آزمون، «تجربه»اي ايجاد شد كه به‌نوعي جاي «نظريه» را براي فهم تجدد ايجاد كرد. عناصر چهارگانه اين «تجربه» را مي‌توان «مشاهده»، «عمل»، «نظر در عمل» و «نظر» دانست، كه به فراخور «درك» تجدد خواهان ايراني در عصر قاجار و سپس در ادامه تاريخ معاصر آن مورد توجه قرار گرفت. در اين مقاله، ضمن بررسي اين چهار مولفه، به اين پرسش پرداخته خواهد شد كه چرا براي فهم تجدد خواهي سياسي در ايران معاصر، به‌جاي نظريه، از مفهوم «تجربه» براي فهم تجددخواهي در ايران معاصر استفاده شده و عناصر تجربه تجدد سياسي آن كدام هستند؟ در اين مقاله، با بهره‌گيري از نظريه بحران اسپريگنز، سعي شده است مفردات مورد نظر «تجربه تجدد سياسي» با مراحل چهارگانه نظريه او، سنجيده شود. اصلي‌ترين نتيجه اين مقاله، آن است كه «تجربه تجددخواهي سياسي ايراني»، منظومه‌اي از عناصر چهارگانه تشكيل دهنده آن است كه، در يك «منطق دروني»، جاي نظريه را براي دگرگوني در وضعيت بحراني ايران معاصر گرفت.
چكيده لاتين :
Iran's relationship with modernity is one of the most important issues in its recent history. The critical situation of Qajar, which had been created since the first years of the establishment of this government, paved the way for a kind of "modernism". From the very first connections, the Iranians tried, above all, to test. "Experiences" that somehow gave way to "theory" for understanding modernity. The four elements of this "experience" can be considered as "observation", "action", "opinion in action" and "opinion", which were considered according to the "understanding" of Iranian modernists in the Qajar era and then in the continuation of contemporary history. This article, by examining these four components, "Why the concept of" experience used to understand modernism in contemporary Iran instead of theory, and which elements of the experience of political modernity us instead of theory? This article, by using the Spragens’s crisis theory, attempt to compare the terms of the "experience of political modernity" with the four stages of his theory. The main conclusion of this article is that the "experience of Iranian political modernism" is a system of four elements that, in an "internal logic", replaced by the theory of change in the critical situation of contemporary Iran.
