كوويد 19 و امكان پذيري ديپلماسي سلامت در خاورميانه

Covid 19 and the possibility of health diplomacy in the Middle East

شيوع ويروس كوويد 19 در مدت­زمان كوتاهي، امنيت نرم كل خاورميانه را به چالش كشيده است. مقابله با اين پديده ابزار خاص خود را مي‌ طلبد. اين پديده اثبات كرده است كه منطقه مي‌تواند با دو رويكرد نسبت به اين دشمن مشترك مواجه باشد: يا با رويكرد مبتني بر همگرايي و ديپلماسي سلامت، نياز به همبستگي را بيشتر كرده و منطقه­ گرايي رواج دهد؛ يا با رويكرد بدبينانه و واپس‌ گرايانه كنوني، واگرايي را تشديد كند. اين در حالي است كه رويكرد ديپلماسي در حوزه امنيت سخت در اين منطقه تاكنون راهبردي شكست خورده بوده است و مولفه‌هاي امنيت سخت به ايجاد و توسعه تنش حتي در سطح جنگ منجر شده است. البته وجود بازيگران فرامنطقه‌اي براي مبارزه با اين ويروس در منطقه كارساز نيست، چراكه آنها نيز درگير اين چالش هستند. اكنون خاورميانه با انطباق تهديد‌هاي امنيتي نرم و سخت مواجه است. جداي از اينكه شيوع اين ويروس يك جنگ بيولوژيكي باشد يا طبيعي، تاثير ماهيتِ خودِ اين پديده بر صلح در منطقه چيست؟ آيا ديپلماسي حول اين ويروس سبب خواهد شد كشورهاي اين منطقه به ديپلماسي در حوزه‌هاي گوناگون امنيت سخت نيز توجه كنند؟ اين ويروس ثابت كرد منطقه خاورميانه بيش از گذشته در معرض دشمنان مشتركي است كه مي‌تواند موجوديت هر كشوري را به چالش بكشد. كوويد19 امنيت نرم و ديپلماسي سلامت را به اولويت اصلي جهاني براي همگرايي تبديل كرده است، حال آيا اين روند در خاورميانه امكان­پذير است و ممكن است از دل بحران كنوني فرصتي براي همگرايي بين كشورهايي فراهم شود كه درگير رقابت مخرب هستند؟ مجموعه خاورميانه بايد به اين ديدگاه برسند كه اولويت‌هاي امنيتي خود را در آينده روابط خود تغيير دهند. روش پژوهش در اين مقاله تبييني است و تلاش شده است بر اساس مدارك و اسناد و كتابخانه‌اي مطالب گردآوري شود.

no abstract.