اصلاح نشخوارفكري و تنظيم شناختي هيجان دانشجويان افسرده خوابگاهي: آموزش اختصاصي‌سازي حافظه سرگذشتي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش اختصاصي‌سازي حافظه‌ سرگذشتي بر نشخوارفكري و تنظيم شناختي هيجان در دانشجويان دختر افسرده‌ دانشگاه اصفهان‌ در سال تحصيلي 96-97 بود. اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون همراه با پيگيري دو ماهه بود و در آن از دو گروه آزمايش و كنترل استفاده شد. بدين منظور تعداد 20 نفر از دانشجويان دختر افسرده به شيوه‌ هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10 نفر) گمارده‌شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌ افسردگي بك ويرايش دوم، پرسشنامه‌ نشخوارفكري، پرسشنامه‌ تنظيم شناختي هيجان بود. گروه آزمايش آموزش اختصاصي‌سازي ‌حافظه‌ سرگذشتي را به مدت 5 جلسه، دريافت كردند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. تحليل داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر انجام گرفت. مطابق نتايج پژوهش آموزش‌ اختصاصي‌سازي ‌حافظه‌ سرگذشتي منجر به كاهش نشخوارفكري در مرحله‌ پس‌آزمون و پيگيري شد. به طور كلي، مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش اختصاصي‌سازي حافظه به عنوان مداخله‌اي مقرون به صرفه و با اجراي  آسان، از طريق بازيابي خاطرات و كاهش بيش‌كلي‌گرايي حافظه مي‌تواند بر نشخوارفكري در افراد افسرده موثر باشد.