چالش هاي ارتباطي ناشي از همه گيري كوويد-19 با احساس تنهايي و هيجان هاي منفي با ميانجي گري ويژگي بخشش

اين پژوهش با هدف بررسي رابطه‌ علّي چالش هاي ارتباطي ناشي از كوويد19 با احساس تنهايي و هيجان هاي منفي با نقش ميانجي گري بخشش انجام شد كه پژوهشي توصيفي همبستگي مبتني بر مدل معادلات ساختاري بود. جامعه‌ آماري شامل شهروندان شهر تهران بود كه قرنطينه‌ خانگي را تجربه كردند. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران برابر با ۳۸۴ نفر بود كه به شيوه نمونه گيري دردسترس انتخاب شد. پرسشنامه‎ ها به صورت داوطلبانه و به شيوه‌ نظرسنجي اينترنتي تكميل شد. پرسشنامه‌ احساس تنهايي راسل و همكاران، مقياس عاطفه منفي واتسون و همكاران، مقياس بخشش هالند و همكاران و پرسشنامه‌ چالش هاي ارتباطي محقق ساخته به منظور گردآوري داده ‎ها استفاده شد. پايايي اين ابزارها بر اساس آلفاي كرونباخ محاسبه شد. يافته ها نشان داد كه ميانجي گري بخشش در رابطه‌ چالش هاي ارتباطي و عواطف منفي و احساس تنهايي معنادار بود، ولي نقش ميانجي ويژگي بخشش در برقراري ارتباطات اجتماعي توانست اين پيامدهاي منفي را تعديل نمايد. پيشنهاد مي شود كه در آموزش و پرورش و در خانواده ها بر پرورش ويژگي هاي شخصيتي تأكيد شود تا بدين وسيله زمينه تعديل پيامدهاي منفي چالش هاي ارتباطي ناشي از انواع بحران در جهان پرتلاطم امروز فراهم گردد.