نظريه جنگ عادلانه فارابي

فارابي را مي توان تنها فيلسوف جنگ در تمدن اسلامي دانست. فيلسوفي كه فلسفه جنگ خود را در ادامه تكميل فلسفه سياسي خود پروراند و كوشيد از پسِ تدارك منظومه اي هنجارين معطوف به بايسته هاي هستي شناسانه، معرفت شناسانه و اخلاق شناسانه اقدام به جنگاوري، نظريه جنگ عادلانه خود را صورت‌بندي كند. اين پژوهش بنا دارد با تأمل در دو قلمرو انسان شناسي و عدل شناسي فارابي، پايه هاي فلسفي تفكرات فارابي درباب جنگ عادلانه را تبيين كند. اين تبيين فلسفي بستر نظري مناسبي را براي ارايه يك خوانش فراگير و منسجم از جنگ شناسي فارابي مهيا مي كند. به علاوه آن كه صورت بندي نظري تفكرات فارابي در كاربست نظريه خوانش متن گرايانه و رهيافت درون گرايي در تاريخ انديشه ها شكل مي گيرد. ابزارهاي روشي مناسبي كه به خوبي مي توانند ذخيره هاي مفهومي نظريه هاي معاصر حول ايده فلسفه جنگ را به كار گيرند. فارابي نه فيلسوفي ضد جنگ بود و نه به اصالتِ جنگ باور داشت، بلكه جنگ شناسي فارابي بر محور فضيلت گرايي و در راستاي سعادت شناسي وي قرار مي گيرد.