ارائۀ مدل توسعۀ گردشگري پايدار اجتماعي قوم تركمن

با وجود اقوام مختلف در كشور و عدم توسعۀ روستاها و مقاصد هدف گردشگري قومي كشور، توسعۀ گردشگري قومي مي‌تواند به رشد و توسعۀ اقتصادي پايدار در اين مناطق، بقا و ترويج فرهنگ بومي، ميراث شفاهي، سنت‌ها، صنايع بومي، هنرهاي سنتي و آداب‌ورسوم اقوام ايران منجر شود. بر اين اساس، هدف پژوهش، ارائۀ مدلي براي توسعۀ گردشگري پايدار اجتماعي در قالب مطالعه‌اي موردي روي قوم تركمن است. مباني فلسفي پژوهش حاضر، ريشه در تفسيرگرايي و راهبرد پژوهش مبتني بر نظريۀ داده‌بنياد است. درمجموع از 81 نفر مشاركت‌كننده، مصاحبه‌هايي با استفاده از سه نوع پروتكل مختلف براي سه گروه شامل افراد بومي، گردشگران و مديران صورت گرفت. نمونه‌گيري، به‌صورت نظري و تا حد اشباع نظري اجرا شد و به‌صورت تركيبي با نمونه‌گيري گلوله‌برفي بود. در كل از 2284 گزارۀ معنادار اين مصاحبه‌ها، 3255 كد و با حذف موارد تكراري، 635 خرده‌مقوله و 92 مقولۀ محوري يا مقولۀ هسته‌اي استخراج شد. به اين صورت كه از 96 خرده‌مقوله در بعد شرايط علي 11 مقولۀ محوري، از 29 خرده‌مقولۀ شناسايي‌شده براي بعد شرايط زمينه‌اي 8 مقولۀ محوري، 17 عامل مداخله‌گر از 116 خرده‌مقوله، از 279 خرده‌مقوله 32 مقولۀ محوري براي راهبردها، از 67 خرده‌مقولۀ مربوط به نتايج توسعۀ گردشگري اجتماعي پايدار قومي 11 مقولۀ محوري، و درنهايت از 48 خرده‌مقوله 9 مقولۀ محوري براي پديدۀ توسعۀ گردشگري اجتماعي پايدار قومي به‌دست آمد. براساس مدل نظري پژوهش، عوامل متعددي بر توسعۀ گردشگري پايدار اجتماعي قومي تأثيرگذار است و براي مواجهه با آن‌ها اقدامات خاصي بايد انجام داد. چنانچه اجراي اين اقدامات/راهبردها در بسترهاي مناسب رخ دهد، پيامدهاي مطلوبي براي منطقۀ تركمن‌نشين به ارمغان خواهد آورد.