تحليل پويايي عناصر غذايي لاشبرگ در توده‌هاي خالص و آميختۀ راش و ممرز (دارابكلاي مازندران)

پويايي عناصر غذايي و بازگشت آنها به خاك از طريق لاشبرگ، از مهم ترين مسيرهاي چرخۀ عناصر غذايي در بوم‌سازگان جنگلي است. تحقيق حاضر با هدف ارزيابي پويايي عناصر غذايي در توده‌هاي خالص راش (Fagus orientalis Lipsky)، خالص ممرز (Carpinus betulus L.) و آميختۀ راش ممرز در جنگل آموزشي پژوهشي دارابكلاي ساري انجام گرفت. به اين منظور در هر توده ده قطعه نمونۀ 1000 متر مربعي به‌صورت تصادفي اجرا و با برداشت قطر و ارتفاع درختان، آماره‌هاي توصيفي توده‌هاي مدنظر تعيين شد. سپس تله هاي لاشبرگ با ابعاد 50 × 50 سانتي‌متر براي اندازه‌گيري مقدار لاشه ريزي در واحد سطح و كيسه‌هاي لاشبرگ با ابعاد 20×20 سانتي‌متري (با روزنۀ دو ميلي متري) با ده تكرار در توده‌ها به‌مدت 360 روز نصب و در فواصل زماني 60، 120، 180، 240، 300 و 360 روز غلظت عناصر نيتروژن، كربن، فسفر و پتاسيم لاشبرگ هاي كيسه ها اندازه‌گيري شد. براساس نتايج بيشترين لاشه ريزي برگ با 1817 كيلوگرم در هكتار مربوط به ماه هاي آبان و آذر در تودۀ راش بود. بيشترين ورودي عناصر تحت بررسي مربوط به تودۀ خالص ممرز بود. روند پويايي عناصر فسفر، پتاسيم و كربن در توده‌هاي خالص و آميخته، كاهنده با افزايش جزئي در انتهاي دوره و در مورد نيتروژن افزاينده با كاهش در انتهاي دوره بود. پويايي عناصر در تودۀ آميخته نوسان بيشتري نسبت به توده‌هاي خالص نشان داد. همچنين مشخص شد كه روزهاي 200 تا 300 پس از ريزش لاشبرگ محدودۀ زماني مهمي در تغييرات اساسي روند پويايي عناصر غذايي لاشبرگ محسوب مي شود.