عنوان مقاله :
رابطه هوش معنوي و سبك‌زندگي اسلامي با مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي در اساتيد بسيجي
عنوان به زبان ديگر :
Marrëdhënia ndërmjet inteligjencës shpirtërore dhe stilit të jetesës islame me pjesëmarrjen në aktivitete kulturore në profesorët e Basijit
پديد آورندگان :
معظمي، مجتبي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - دانشكده مديريت - گروه مديريت آموزش عالي، تهران، ايران
كليدواژه :
هوش معنوي , سبك‌زندگي اسلامي , مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي , اساتيد بسيجي
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه هوش معنوي و سبك‌زندگي اسلامي با مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي در اساتيد بسيجي انجام شد. اين مطالعه از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش همه اساتيد بسيجي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال در سال تحصيلي 1-1400 به تعداد 294 نفر بودند. حجم نمونه طبق فرمول كوكران 167 نفر بدست آمد كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش مقياس هوش معنوي كينگ (2008)، پرسشنامه سبك‌زندگي اسلامي كاوياني (1390) و پرسشنامه مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي گنجي و همكاران (1397) بودند كه پايايي آنها با روش آلفاي كرونباخ به‌ترتيب 86/0، 92/0 و 90/0 بدست آمد. يافته‌ها نشان داد كه هوش معنوي (و هر چهار مولفه آن شامل تفكر انتقادي وجودي، توليد معناي شخصي، آگاهي متعالي و توسعه حالت هوشياري) و سبك‌زندگي اسلامي (و هر ده مولفه آن شامل زمان‌شناسي، امنيت، تفكر و علم، سلامت، خانوادگي، مالي، عبادي، باورها، اخلاقي و اجتماعي) با مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي در اساتيد بسيجي رابطه مثبت و معنادار داشتند (001/0˂P). همچنين، متغيرهاي هوش معنوي و سبك‌زندگي اسلامي به‌طورمعناداري توانستند 43 درصد، چهار مولفه هوش معنوي به‌طورمعناداري توانستند 28 درصد و ده مولفه سبك‌زندگي اسلامي به‌طورمعناداري توانستند 54 درصد از تغييرات مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي در اساتيد بسيجي را تبيين كنند (001/0˂P). نتايج نشان‌دهنده رابطه مثبت معنادار هوش معنوي و سبك‌زندگي اسلامي با مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي در اساتيد بسيجي و نقش آنها در تبيين مشاركت در فعاليت‌هاي فرهنگي آنان بود.
چكيده لاتين :
Qëllimi i këtij studimi ishte përcaktimi i marrëdhënies ndërmjet inteligjencës shpirtërore dhe stilit të jetesës islame me pjesëmarrjen në aktivitete kulturore te profesorët e Basijit. Ky studim ishte ndërsektorial për sa i përket qëllimit të aplikuar dhe metodës ndërseksionale të zbatimit. Popullsia e studimit ishte 294 persona nga të gjithë profesorët Basij të Universitetit Islamik Azad, Dega e Teheranit të Veriut në vitin akademik 1-1400. Madhësia e kampionit sipas formulës së Cochran-it ishte 167 persona të cilët u përzgjodhën me metodën e kampionimit të thjeshtë të rastësishëm. Instrumentet e kërkimit ishin shkalla e inteligjencës shpirtërore King (2008), Pyetësori i stilit të jetës Islame Kaviani (2011) dhe Pyetësori i Pjesëmarrjes në Aktivitetet Kulturore të Ganji et al. (1397), besueshmëria e të cilit ishte 0.86, 0.92 dhe metoda alphabach 0.90 me C përkatësisht.Erdhi. Gjetjet treguan se inteligjenca shpirtërore (dhe të katër komponentët përfshirë të menduarit kritik ekzistencial, prodhimin e kuptimit personal, ndërgjegjësimin transcendent dhe zhvillimin e vetëdijes) dhe stili i jetës islame (dhe të dhjetë komponentët duke përfshirë kronologjinë, sigurinë, të menduarit dhe shkencën, shëndetin, familjen, financat , besimi, besimi, moral dhe social) kishin një lidhje pozitive dhe domethënëse me pjesëmarrjen në aktivitete kulturore në profesorët e Basijit (P˂0.001). Gjithashtu, variablat e inteligjencës shpirtërore dhe stilit të jetës islame mund të shpjegojnë ndjeshëm 43%, katër komponentë të inteligjencës shpirtërore mund të shpjegojnë ndjeshëm 28% dhe dhjetë komponentë të stilit të jetës islame mund të shpjegojnë ndjeshëm 54% të ndryshimeve në pjesëmarrjen në aktivitetet kulturore te profesorët e Basijit (P ˂0.001).
عنوان نشريه :
مطالعات الگوي پيشرفت اسلامي ايراني
