مطالعۀ زمينه‌‌ها و بسترهاي شكل‌‌گيري بيكاري فارغ‌‌التحصيلان دختر دانشگاه‌‌هاي شهر ايلام

توسعۀ هر كشور در گروِ استفادۀ بهينه از همه امكانات، به‌‌ويژه نيروي انساني، است كه يكي از مهم‌‌ترين و كليدي‌‌ترين سرمايه‌‌هاي آن كشور به‌‌شمار مي‌‌آيد و بي‌‌شك در اين ميان نقش نيروي انساني متخصص بيش از ديگران است. هدف از اين تحقيق، مطالعۀ زمينه‌‌ها و بسترهاي شكل‌‌گيري بيكاري فارغ‌‌التحصيلان دختر در شهر ايلام با استفاده از روش كيفي، و به‌‌طور خاص رويكرد روشي داده‌‌بنياد، مي‌‌باشد. جامعۀ موردمطالعۀ پژوهش شامل كليۀ فارغ‌‌التحصيلان دختر دانشگاهي بيكار از بازه زماني 1390 تاكنون در همۀ رشته‌‌هاي دانشگاهي شهر ايلام مي‌‌باشد. حجم نمونه، 20 مورد براساس اشباع نظري تعيين شده و اعتبار يافته‌‌ها ازطريق تطبيق با نظر داوران متخصص و مطلعان كليدي تأمين گرديده است. در اين پژوهش اطلاعات ازطريق مصاحبۀ ژرفانگر و به‌‌صورت نيمه‌‌ساختاريافته گردآوري شده است. تحليل مصاحبه‌‌هاي فارغ‌‌التحصيلان، به شكل‌‌گيري چهارچوب مفهومي در قالب تعريف و درك زنان فارغ‌‌التحصيل از پديدۀ بيكاري، شرايط زمينه‌‌اي در قالب «نهادينه نشدن فرهنگ كار»، «محدوديت‌‌هاي ساختاري»، «فرهنگ ايلي به‌‌مثابه عامل بازدارنده»، شرايط ميانجي در قالب «ضعف مديريتي»، «ضعف سرمايه‌‌هاي انساني»، «فرسايش سرمايۀ اجتماعي» انجاميد. با درنظر گرفتن ارتباط بين مقوله‌‌هاي ذكرشده، درنهايت مقولۀ توسعۀ اجتماعي نامتوازن به‌‌عنوان مقولۀ هسته انتخاب شد.