شناخت توزيع مكاني احتمال رخ‌داد فرسايش خندقي با مدل بيشينه‌ي آنتروپي

فرسايش خندقي (آبكندي) يكي از مهم‌ترين نوع‌هاي فرسايش آبي است كه به دليل تأثيرهاي درون‌منطقه‌يي و برون‌منطقه‌يي، نقش زيادي در ويراني و نابودي توان توليد سرزمين دارد. تهيه‌ي نقشه‌ي مكاني احتمال رخ‌داد فرسايش خندقي براي مديريت مناسب تر كاربري زمين با هدف كاهش تخريب زمين در منطقه‌هاي آماده‌ي رخ‌داد خندق كارآيي زيادي دارد. پراكنش اين فرسايش در ايران و گستردگي عامل‌ها و فرآيندهاي مؤثر بر ايجاد آن، مانعي بزرگ در ايجادكردن مدلي فراگير براي پيش بيني رخ‌داد آن در مقياس بزرگ‌ است. هدف از اين تحقيق تهيه‌كردن نقشه‌ي احتمال رخ‌داد فرسايش خندقي با مدل يادگيري ماشيني بيشينه‌ي آنتروپي در استان فارس است. در اين پژوهش از متغيرهاي مرتبط با ويژگي هاي زميني و به ويژه خاك بهره‌گيري شد. سطح زير منحنيِ ويژگيِ عاملِ گيرنده بيش از 90% به‌دست آمد، كه نشان مي دهد مدل به‌خوبي توانست فرسايش خندقي را با داده ها ارزيابي كند. برپايه‌ي يافته‌هاي آزمون جك نايف، متغيرهاي احتمال روي‌داد افق R، عمق خاك، درصد قطعه‌هاي درشت دانه، پي‌اچ در محلول كلريد پتاسيم، و درصد ذره‌هاي لاي بيش‌ترين تأثير را در مدل سازي فرسايش خندقي داشت. نقشه‌ي توزيع مكاني احتمال رخ‌داد خندق، نقشه‌ي حساسيت زمين‌ها به فرسايش خندقي است. بر پايه‌ي يافته ها بيش‌ترين حساسيت به فرسايش خندقي در جنوب استان فارس است. نقشه‌ي تهيه‌شده در اين تحقيق مي تواند نقشه‌ي پايه براي آمايش سرزمين، مديران و مهندسان شهرسازي، راه سازي، منابع طبيعي و كشاورزي باشد.