فرهنگِ مصرفي و بازنمود فضايي آن در شهرهاي مياني (نمونه‌هاي مطالعه: سمنان، رشت، همدان، قزوين)

در بستري از بسطِ مدلِ شهرِ سرمايه دارِ نئوليبرال، مصرف شهر با نشانه هاي فراواني رخ نمون شده است. كالايي شدن شهر، توسعه خدمات تجاري شهري در خدمت مصرف بيشتر و اختصاص بهترين اراضي شهري براي امر مصرف و بروز فرهنگ پست مدرنيستي مصرف با شتاب و مقياسي وسيع طي بيست سال گذشته در كلانشهرها و حتي شهرهاي مياني از آن جمله است؛ كه تعريف، شناسايي و تطبيق/عدم تطبيق آن، مسئله نظري و تجربي اين پژوهش است. درواقع  سوال اصلي اينجاست كه بروزِ فرهنگ پست مدرنيستيِ مصرف، در سطح شهر چگونه است؟ هدف اين مقاله، بررسي نحوه بازنمود روندهاي عام مصرف گرايي شهري در شرايط خاص شهرهاي مياني ايران بوده و روش آن از حيث هدف كاربردي و به دليل پيوند عوامل اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و بازنمود كالبدي آن، تبييني است. مفاله حاضر به كمك روش تحليل عاملي تاييدي، شاخصه هاي فضاييِ فرهنگِ مصرفي را در شهر استخراج نموده است. شاخص هاي برازش به دست آمده، تاييد كننده مطلوبيت مدل بوده و مقادير آماره t بين متغيرهاي مرتبه اول و دوم، نشان از معني دار بودن رابطه است. همچنين به كمك معادلات ساختاري، مسير، نوع و شدت ارتباط بين متغيرهاي مكنون فوق الذكر و متغير مكنون شهرِ مصرفي، ترسيم شده است. بر اين اساس متغير مستقلِ فروشگاه هاي بزرگ با ضريب مسير 0.83 بيشترين و متغير مستقل طرح هاي كلان مقياس با ضريب مسير 0.14، كمترين رابطه را با شهرِ مصرفي داشته اند. يافته مقاله نشان مي دهد مصرفِ مكان در شهرهاي كشور، به اشكال مختلف ظهور يافته و در سطوح پيكر، سيما و چهره شهر، خود را بروز داده است.