مقايسه‌ي تأثير تركيب ديمن‌هيدرينات- متوكلوپراميد، ديمن‌هيدرينات- اندانسترون و ديمن‌هيدرينات به تنهايي بر تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كاتاراكت تحت بي‌حسي موضعي و آرام‌بخشي وريدي

مقدمه: هدف از اين مطالعه، مقايسه‌ي تأثير تركيب ديمن‌هيدرينات متوكلوپراميد، ديمن‌هيدرينات اندانسترون و ديمن‌هيدرينات به تنهايي در پيشگيري از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي كاتاراكت تحت بي‌حسي موضعي و آرام‌بخشي وريدي بود.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 160 بيمار تحت عمل جراحي كاتاراكت در چهار گروه 40 نفره توزيع شدند. 30 دقيقه ﻗﺒﻞ از اﻟﻘﺎي ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﺑﺮاي ﮔﺮوه اول (DM) mg/kg 0.1 ﻣﺘﻮﻛﻠﻮﭘﺮاﻣﻴﺪ + mg/kg 0.5 ديمن‌هيدرينات، ﮔﺮوه دﻮم (DO) mg/kg 0.4 اندانسترون + mg/kg 0.5 ديمن‌هيدرينات، در گروه سوم (D)، mg/kg 0.5 ديمن‌هيدرينات و در گروه چهارم (C) 2 سي‌سي آب مقطر تجويز شد و بروز و شدت تهوع و استفراغ در ريكاوري و 2 و 4 ساعت بعد عمل و در زمان ترخيص بررسي و بين گروه‌ها مقايسه گرديد.يافته‌ها: بروز تهوع در ريكاوري در چهار گروه DM، DO، D و C به ترتيب 13.2، 10.8، 22.2 و 36.1 درصد بوده و اختلاف بين گروه‌ها معني‌دار بود (0.015 = P). در دو ساعت بعد از عمل، بروز تهوع در چهار گروه مذكور به ترتيب 10.8، 5.3، 22.2 و 27.9 درصد بود (0.035 = P). بروز استفراغ در ريكاوري نيز بين چهار گروه به ترتيب 16.2، 7.9، 16.7 و 33.3 درصد بود (0.039 = P). شدت تهوع در ريكاوري نيز بين گروه‌ها متفاوت بود و گروه ديمن‌هيدريناتاندانسترون، شدت تهوع پايين‌تري داشتند. شدت درد در زمان ترخيص در گروه دريافت‌كننده‌ي متوكلوپراميد كمتر بود.نتيجه‌گيري: تركيب دارويي ديمن‌هيدرينات اندانسترون نسبت به تركيب ديمن‌هيدرينات متوكلوپراميد و ديمن‌هيدرينات تنها، باعث كاهش بيشتر تهوع و استفراغ بعد عمل جراحي كاتاراكت شد.