مقايسه سه شيوه تمريني منتخب هوازي، مقاومتي و تركيبي بر سطوح مالون دي آلدئيد و پروتئين شوك گرمايي70 در زنان مسن غيرفعال

سابقه و هدف: پيري و كم تحركي با افزايش سطوح مالون دي آلدئيد ( MDA) و تجمع آسيب هاي اكسيداتيو همراه است. همچنين نشان داده شده است كه توانايي توليد پروتئين هاي شوك گرمايي (HSPs) با فرايند پيري كاهش پيدا مي كند. با اين حال تمرين هاي ورزشي منظم نقش مهمي در حفظ شرايط مطلوب سلامتي و كاهش سطوح استرس اكسايشي و بيماري هاي مزمن در دوران پيري دارد. بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي و مقايسه تاثير سه روش تمرين هوازي، مقاومتي و تركيبي بر سطوح نشانگرهاي MDA و HSP70 در زنان مسن غيرفعال انجام شد. مواد و روش ها: در يك مداخله كارآزمايي باليني تصادفي شده با طرح پيش آزمون - پس آزمون، 48 زن مسن غيرفعال به طور تصادفي در چهار گروه كنترل( 12 نفر)،استقامتي ( 12 نفر)، مقاومتي ( 12 نفر) و تركيبي ( 12 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هايي كه در گروه تمرين ها قرارگرفتند، تمرين هاي ورزشي مختلف را به مدت هشت هفته انجام دادند، در حالي كه از شركت كنندگان گروه كنترل خواسته شدكه شيوه زندگي عادي خود را در مطالعه حفظ كنند. پيش و پس از تمرين ها، نمونه هاي خونيتجزيه و تحليل شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي تحليل كواريانس ( ANCOVA) و آزمون تعقيبي بونفروني تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بعد از هشت هفته تمرين هاي ورزشي، سطوح MDA به طور معنا داري در هر سه شيو ه تمريني در مقايسه با گروه كنترل كاهش پيدا مي كند( 001/P= 0 ). به علاوه، هر سه روش تمرين هاي ورزشي سبب افزايش معنا دار غلظت HSP70 در زنان سالمند مي شود( 000/P= 0 )، ولي تفاوتي بين شيوه هاي تمريني در اين نشانگرها مشاهده نشد( 05/ P 0). نتيجه گيري: در مجموع به نظر مي رسد كه انجام تمرين هاي ورزشي (در هر سه روش) به مدت هشت هفته سبب بهبود سطوح 07PSH شده و به نظر مي رسد كه روش درماني موثري براي تعديل استرس اكسيداتيو ناشي از پيري در زنان سالمند غيرفعال باشد.