بررسي تاثير تزريق حاد درون صفاقي متامفتامين بر ميزان درد و تغيير در بيان ژن هاي اختصاصي در قطعه كمري نخاع رت هاي نر

سابقه و هدف: متامفتامين به عنوان ماده محرك عصبي و اعتيادآور شناخته شده است. لازمه بروز رفتارهاي ناشي از سوء مصرف متامفتامين، اثر دارو بر ژن ها وپروتئين هاي مربوطه است كه در مطالعه هاي پيشين به آن اشاره شده است. در اين مطالعه اثر تزريق درون صفاقي اين دارو بر بيان ژن هاي اختصاصي AKT ، GSK3bBDNF ، و CREB در قطعه كمري نخاع بررسي شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، اثر تزريق درون صفاقي 5 روزه متامفتامين و ترك مصرف آن، بر افزايش زمان واكنش دم در پاسخ به شوك نور سوزان و نيز تغيير در ميزان ببان ژن هاي اختصاصي در مقايسه با توالي پرايمرهاي مربوطه در قطعه كمري نخاع چهار گروه آزمايشي هفت تايي از موش هاي صحرايي نر به كمكآزمون آناليز واريانس يك طرفه توسط نرم افزار SPSS بررسي شده است. يافته ها: تزريق درون صفاقي دوز 10 ميلي گرم بر كيلوگرم متامفتامين در دوره پنج روزه، با افزايش زمان واكنش دم جانور به شوك نور سوزان از 17 / 3 به 88/ 6 ثانيه، سبب القاي بيدردي ( 01/P 0 ) و افزايش بيان ژن هاي پروتئين كيناز B (AKT ) و پروتئين اتصالي عنصر پاسخي CAMP)CREB ) در قطعه كمري نخاع موش هاي صحرايي نر شد( به ترتيب 05/P 0 و 01/P 0 )، در صورتي كه تغييري معنا دار در بيان ژن هاي گليكوژن سنتاز كيناز( GSK3b )و فاكتور نوروتروفيك مشتق ازمغز( BDNF) در اين ناحيه ايجاد نكرد ( به ترتيب 2/ P= 0 و P= 1 ). همچنين محروميت از مصرف متامفتامين در گروه محروميت از دارو، با كاهش زمان واكنش دماز 88/ 6 ثانيه به 9/ 3 ثانيه، سبب كاهش اثر ضد درد دارو شد ( 01 / P 0 )، اما در بيان ژن هاي مذكور در اين گروه نسبت به گروه متامفتامين، تغييري معنا دار ايجاد نشد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه تزريق درون صفاقي دوز به كار رفته متامفتامين در يك دوره كوتاه مدت، فقط اثر مفيد ضد دردي داشته و اثر حداقلي آن برتغييرهاي بيان ژن ها، درحدي نيست كه به سوءمصرف دارو تعبير و سبب بروز اعتياد شود.