مقايسه كم خوني زنان باردار شهري با گروه كنترل قبل و بعد از اجراي پزشكي خانواده در شهرستان رودبار سال 1397

سابقه و هدف: بيش از 40 ٪ از زنان باردار در سراسر جهان دچار آنمي هستند كه عوارض جانبي مهمي براي مادر و نوزاد دارد. اين ادعا كه اجراي برنامه پزشكي خانواده مي تواند بر روي كم خوني موثر باشد يا خير؟!امساله ي مهمي است كه براي پاسخ به اين سوال اين تحقيق در سال 1397انجام شد مواد و روش ها: اين مطالعه يك مطالعه تجربي جامعه نگر (experimental community trial) مي باشد. در اين مطالعه به مقايسه شيوع توصيفي مقطعي آنمي در نيمه دوم بارداري در بين زنان شهري ( گروه مداخله ) قبل و بعد از مداخله پزشكي خانواده شهري با شيوع آنمي بارداريزنان روستايي ( گروه كنترل )كه از سالها قبل تحت پوشش پزشكي خانواده و مراقبت فعال سلامت قرار داشتند پرداختيم. اين بررسي يكبار قبل ازاجراي طرح پزشك خانواده شهري در تير 1394 و بار دوم، 2.5 سال بعد از اجراي طرح مزبور در اسفند 1397 انجام شد. نتايج بر اساس آزمون Chi2 ومعيار دقيق فيشر آناليز شد. يافته ها: همه زنان باردار شامل 927 نفر بدون نمونه گيري وارد مطالعه شدند، و اطلاعات مربوطه در دو مقطع زماني فوق مطالعه شد. شيوع آنمي هفته 10-6 حاملگي قبل و بعد از مداخله، در زنان باردار روستايي و شهري همگي تقريباً مشابه بود(قبل از مداخله 1/ 10 به 8/ 7 و بعد از مداخله 4/ 11 به 5/ 9). بنابراين علل كم خوني غير از بارداري، باعث اختلال در مطالعه ما نشدند.كم خوني هفته 30-24 حاملگي در زنان باردار شهري قبل از اجراي پزشكي خانواده (سال 2015 ) 3/ 33 درصد بود كه بعد از مداخله (سال 2019 ) به 21.7 درصد كاهش يافت .(P = 0.027) نتيجه گيري: اجراي طبابت خانواده/ مراقبت هاي بهداشتي فعال به طور معني داري باعث كاهش آنمي بارداري در گروه مداخله گرديد