بررسي نقش ميانجي بي‌تفاوتي سازماني در رابطه بين عدالت سازماني و اعتماد سازماني معلمان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اردبيل

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي بي تفاوتي سازماني در رابطه بين عدالت سازماني و اعتماد سازماني معلمان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اردبيل است كه از روش توصيفي - همبستگي از نوع معادلات ساختاري استفاده شد. جامعه آماري پژوهش حاضر 2360 نفر بودند كه با استفاده از فرمول كوكران 482 نفر به روش نمونه گيري چند مرحله اي و طبقه اي متناسب انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده هاي مربوط از پرسشنامه هاي استاندارد عدالت سازماني، اعتماد سازماني و بي تفاوتي سازماني استفاده گرديد كه پايايي آنها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.80، 0.82 و 0.84 بدست امد. جهت تحليل داده ها از مدل معادلات ساختاري استفاده گرديد. نتايج آزمون حاكي از آن بود كه اثر مستقيم عدالت سازماني و اعتماد سازماني برابر با 0.34 است. همچنين اثر غير مستقيم متغير عدالت سازماني و اعتماد سازماني با تأثير متغير ميانجي بي تفاوتي سازماني برابر با 0.062 مي باشد. همچنين ضريب مسير مابين دو متغير عدالت سازماني و اعتماد سازماني برابر (0.34) است به عبارتي ديگر يك واحد تغيير در عدالت سازماني، موجب افزايش 0.34 واحدي در اعتماد سازماني شد. همچنين ضريب مسير ما بين عدالت سازماني و تفاوت سازماني برابر (0.39) است و ميزان اثرگذاري منفي متغير عدالت سازماني بر بي تفاوتي سازماني را نشان داد. به عبارتي ديگر يك واحد تغيير در عدالت سازماني، موجب كاهش 0.39 واحدي در بي تفاوتي سازماني گرديد. اين بدان معناست كه عدالت سازماني با بي تفاوتي سازماني رابطه معكوس دارد.